Parijs ligt aan de Seine
Parijs is een aloud gedicht
Geluk hebben noemt men er ‘veine”
Parijs baadt nog steeds in ’t licht.
Parijs noemt men ‘la ville lumière”
Een man is er, die dat niet ziet,
’n aalmoes bepaalt z’n carrière,
de grens tussen vreugd en verdriet.
Dat is de bedelaar van Parijs,
onder de bruggen ligt z’n paradijs,
Voor hem zingen vogeltjes steeds
hun vrolijke wijs.
Dat is de bedelaar van Parijs.
Z’n lichaam heeft veel te verduren
Hij bedelt in weer en in wind
De regen die stroomt langs de muren,
wanneer ’n gendarme hem vindt.
Daar ligt ie te rillen, te beven,
de pijnen doorpriemen z’n rug
Snel gaan hem z’n krachten begeven,
zo sterft hij daar onder ’n brug,
Dat was de bedelaar van Parijs,
onder de bruggen lag z’n paradijs.
Voor hem nu geen vogels meer
met hun vrolijke wijs,
rust zacht nu bedelaar van Parijs.
