Met dank aan Betsy van Dijk voor het insturen van de tekst
Ze zag hem na jaren van scheiden Terug op het grote station ’n Weerzien dat echter aan beiden Geen vreugd en geluk geven kon Hij was naar de vreemde getogen En deed als soldaat trouw z’n plicht Betaalde die plicht met z’n ogen Voor altijd verloor hij het licht
Refrein: Twee ogen zo duister in beide ’n traan Ze kijken haar somber en troosteloos aan Twee ogen zo duister die vragen misschien Waarom toch, mijn liefste, mag ik jou niet zien
’n Hemelpoort ging voor hen open In ’t huis van de blinde soldaat Wanneer op een zonnige morgen Een wieg in het kamertje staat Toch werden die avond in stilte Veel bittere tranen geuit Wanneer hij haar vraagt: Toe m’n liefste Hoe ziet onze jongen eruit?
Refrein
Twee ogen zo duister in beide een traan Die zullen toch nimmer het wiegje zien staan Twee ogen zo duister die vragen misschien, Waarom toch, m’n jongen, mag ik jou niet zien.
