De dobbelaar

O vader, o vader, komt huiswaarts met mij,
De klok slaat reeds één op de kerk.
Gij beloofdet mij, vader te komen naar huis,
Zodra als gedaan was Uw werk.
Het vuur is gedooft, geen licht is in huis,
En moeder verlangt U te zien,
Vermits klein Benny ziek ligt op haar schoot,
En niemand hier hulp kan biên.
Kom thuis, kom thuis, o vader, o vader kom thuis.

O vader, o vader kom huiswaarts met mij,
Reeds twee uren slaat de klok nu.
Het huis is zo stil en klein Benny zo ziek,
En hij roept gestadig om U.
Want moeder die denkt dat hij sterven zal,
Nog eer dat het donker zal vliên.
Daarom lieve vader kom huiswaarts met mij,
Als gij hem nog levend wilt zien.
Kom thuis, kom thuis, o vader, o vader kom thuis.

O vader, o vader kom huiswaarts met mij,
Want moeder die schreit van verdriet.
Zij kust onze Benny zo teer en zo lief,
Terwijl hij geen lachje meer biedt.
Zij wringt hare handen zo krimpend ineen,
Zij is nu zo droevig van hart,
Zij ligt op haar knieën en biddend roept zij:
‘Mijn god wat lijd ik een smart!’
Kom thuis, kom thuis, o vader, o vader kom thuis.

O vader, o vader, laat ’t spel dan toch staan,
Kom mede en gaat toch met mij.
Want Benny is zo ziek en moeder bedroefd,
Kom vader, zie toch hoe ik lij.
Blijf toch voor de stem van de rede niet doof,
Want moeder die weende zo hard,
Ze riep: ‘O mijn God, mijn Benny die sterft!’
Zij lijdt zoveel bittere smart.
Kom thuis, kom thuis, o vader, o vader kom thuis.

O vader, o vader kom huiswaarts met mij,
De klok in de toren slaat drie.
Het huis is zo ledig, de uren zo lang ,
Daar moeder en ik U niet zie.
Het is nu zo stil, want Benny is dood,
Door de engelen ten hemel gebracht,
En dit zijn de woorden die hij stervende sprak:
‘Ik wil kussen mijn vader goênnacht!’
Goedenacht, goedenacht, ik wil kussen mijn vader goênacht.