De ijsman blijft in onze straat, Heel vaak een tijdje staan. Hij weet wel waar z’n klanten zijn, Ziet heusch z’n menschen aan. Z’n wafels moet je proeven, Die groote… die van tien? Met zóó dik ijs ertusschen Een pond wel haast misschien. Hij blijft op ’t hoekje wachten, Hij trekt eens aan de bel, En roept dan: ‘IJS MET SLAGROOM’ Die(n) roep, die(n) ken je wel!
O kijk! daar gaat de ijsman weer, Een and’re straat nu in. Wij allen hebben ijs gehad, En dat was naar ons zin! In d’and’re straat zijn kind’ren, Die nu aan ’t smullen gaan, Want ’t heerlijk ijs met slagroom, Trekt alle kind’ren aan. Heel langzaam gaat hij verder, Hij trekt eens aan de bel, En roept dan: ‘IJS MET SLAGROOM’ Die(n) roep, die(n) ken je wel!
