Heel ons land was opgetogen Toen het uit de krant vernam, Dat de Koningin ging kijken In het duister Amsterdam. Dat ze zelf wou onderzoeken Of het waar was wat men zei, Dat er Nederlanders hokten, Menschen zoo als Zij en wij.
Wat kan mij dat volkje schelen, Dacht meneer de palfrenier, Hoe kan men zich nou bemoeien Met dat schorriemorrie hier Dat van armoe en ellende Vieze honden-krengen eet. Van ’t sjouwen en ’t werken Stinken ze maar naar ’t zweet.
Maar hij schrok zich ’n beroerte Toen ’t rijtuig stil bleef staan; Wilhelmina van Oranje Wou zoo’n smerig krot in gaan. Zoo iets mag toch niet gebeuren ’t Is met ’t Koningschap gedaan. Buigend bood hij haar een doosje Met insectenpoeder aan.
Met haar welbekende glimlach Stapte toen de Koningin Als ’n heel eenvoudig vrouwtje Moedig ’t portaaltje in. Ik hoef lekker niet naar boven, Dacht de knecht bij ’t portier, Koninginnen zijn heel anders Dan zoo’n nette palfrenier.
Snap je nou wat dat moet worden, Vroeg hij stil aan den koetsier, Kijk ’s wat een boeve-tronies, Ik vertrouw die lui geen zier. Morgen zingen z’ in de kroegen Weer ’t een of and’re vers En we hebben in de kranten Weer ’n heel slechte pers.
Strakjes vraagt zoo’n wijf daarboven: ‘Nou mefrouw de Konigin Lussie soms ’n bakkie koffie Met ’n kussentje d’r in?’ Of dan zegt ze an d’r wurmen Dat ze liefjes moeten doen ‘Toe geef tante maar ’n handje Geef de Koningin ’n zoen!’
En wat geeft nou al die drukte Beter maken kan ze ’t nooit. Dat de Koningin haar goedheid Aan dat slechte volk vergooit. Als ze al die armoedzaaiers Wou bezoeken gaan of zoo Kon ze jaren bezig blijven Kwam ze nooit meer op ’t Loo.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
