De mijnwerker

Daar gaat hij weer die flinke stoere werkman
Hij neemt afscheid van zijn jonge vrouw en kind
’t Is onder de aarde dat hij dagelijks zwoegend
Het brood verdient voor die hij zoo dierbaar vindt
Ze zijn beangst wanneer hij gaat vertrekken
Maar hunne vreugde is oneindig groot
Telkens als zij vader zien wederkeren
Behouden uit der mijnenschoot

[Refrein:]
Daar luidt de klok verscheidene malen
’t Is voor hem toch een bevel
Om in die diepte neer te dalen
Daar onder in die hel
Vader hoort gij ’t klokje
Zoo roept een heel klein kind
Nog eens omhelst hij hen beiden
En snelt dan heen gezwind

Straks als de zon daalt aan de westerkimme
Dan is de taak voor allen weer gedaan
’t Mijnwerkerskind staat vol verlangen
Of zij ’t klokje niet hoort slaan
Hoort zij de klank het is voor haar een teken
Te ijlen zoo hard zij kan naar huis
Om moederlief van verre toe te roepen
Het klokje slaat nu komt paatje weer thuis

[Refrein:]
Daar luid de klok verscheidene malen
Moeder laat ’t werk nu staan
Moeder gaat met mijn mede
Laten wij paatje tegen gaan
Hoort gij dan niet het klokje
De arme vrouw zinkt plots ineen
Op een baar dragen zijne makkers
Haar man thans huiswaarts heen

Ziet gij die stoet gehuld in diepe rouw
Zij schrijden langzaam naar ’t kerkhof heen
Vervloekte mijn zoo mompelt menig vrouwen
Wat ramp bracht gij en geween
En in die stoet daar loopt een jonge weduwe
Leidt aan haar hand een kind onschuldig rein
Wat niet beseft dat ’t thans is wees geworden
Haar vaderlief voor altijd kwijt te zijn

[Refrein:]
Daar luid de klok verscheidene malen
Ten grave daalt de werkman neer
Moeder zoo zegt het kindje
Komt vader nu niet meer
Hoort hij dan niet het klokje
Wil vaderlief niet meer bij ons zijn
Een wanhoopskreet is moeders antwoord
O gij vervloekte mijn