Met dank aan Ria Hoogendijk voor het insturen van de tekst
De zon ging moe ter ruste in ’t purper bed van licht
de vogels zochten ’t nestje in ’t lover warm en dicht.
Een luchtig witte sluier golft uit de verte aan
en dekt de tere bloemen,
die zoet te dromen staan.
Het wordt zo stil en vredig,
een verre dorpsklok slaat
en op de grote heide
een schaapje klaaglijk blaat.
De maan staat als een herder
in purpren sterrenheir.
De wind zingt door de blaren
een liedje zacht en teer.
