Home / Liedjes / De zwarte fabriek

De zwarte fabriek

Met dank aan Frans Pennings voor het insturen van de tekst

Hij had er jaren zo moedig gezwoegd.
De tijd heeft zijn voorhoofd in groeve geploegd,
maar jong bleef zijn hart vol werklust zijn lijf
en wat hij verdiende dat was voor zijn wijf.
Hij stookte ’t vuur het gloeiende vuur,
het vuur van de zwarte fabriek.

Hij had er een jongen, daar hield hij zo van,
daar zou hij van maken een pracht van een man.
Zijn wijf en zijn jongen, zijn jongen, zijn wijf.
Voor hen klopte zijn hart en zwoegde zijn lijf.

Nu stond hij daar voor zijn oven zoo heet.
Daar heeft hij vaak prachtige plannen gesmeed.
Dan vond hij het leven zoo wonderlijk schoon
en werkte met lust voor zijn wijf en zijn zoon.

Zijn vrouw is gestorven, zijn opperbest wijf.
Het stralende harte het pralende lijf.
Toen is er een schok door zijn leven gegaan,
toen heeft hij met smart voor zijn oven gestaan.

De tijd heeft wel langzaam de wonde geheeld,
een enkel geluk hield zijn harte omstreelt.
Zijn zoon groeide op tot een pracht van een man.
Zijn jongen zijn alles, daar hield hij zo van.

De oorlog brak uit oh wat smartelijk en wee.
Zijn jongen zijn alles zijn enigst moest mee.
Nu was hij zo angstig hij beefde er van,
nu duurde de tijd voor zijn oven zo lang.

Eens stond hij daar bij zijn oven op wacht.
Dan heeft hij zoo vaak aan zijn jongen gedacht.
Hij was steeds zoo bang dat ’t kwam, dat ’t kwam.
Toen is gekomen het doods telegram
Hij kreunde voor ’t grijzende vuur.
Het vuur van de zwarte fabriek