Die dag vergeet ik nooit

De dag dat ik werd geboren,
En ik ter wereld kwam,
En toen papa mij zoo zijn armen nam
Eerst gaf hij mij een zoen,
Toen smeet hij me weer op bed,
Omdat ik draaide op zijn jas
Een bruine omelet.
En vindt je dat niet kedin?
En vindt je dat niet kedin?
En vindt je dat niet aardig?
Die dag vergeet ik nooit, neen nooit.

De dag dat ik gedoopt werd,
Vergeet ik ook niet licht,
Heeroom die sprak : ,,Wat heeft dat kind
Toch voor een raar gezicht!
Geen oogen en geen neus,
Ik sta verbouwereerd’,
Maar ik riep : ,,Ach heertje doop mij niet
Want je heb me glad verkeerd.’
En vindt je dat niet kedin?
En vindt je dat niet kedin?
En vindt je dat niet aardig?
Die dag vergeet ik nooit, neen nooit.

En toen men mij omdraaide,
Toen klonk er luid gelach,
Toen men inplaats mijn botjes,
Mijn aardig snoetje zag.
Toen werd ik gauw gedoopt,
’t Gebeurde in een wip,
Een emmer water op mijn kop,
En de mooie naam van Flip.
En vindt je dat niet kedin?
En vindt je dat niet kedin?
En vindt je dat niet aardig?
Die dag vergeet ik nooit, neen nooit.

Tien moest ik leeren loopen,
Dat ging me vast niet glad,
‘k Viel altijd van de sokken,
Maar dikwijls op mijn gat.
Mijn moeder nam me op,
Ik brulde als een beer.
Dan zoende ze me op een plaats,
Daar doet ze ’t nu niet meer.
En vindt je dat niet kedin?
En vindt je dat niet kedin?
En vindt je dat niet aardig?
Die dag vergeet ik nooit, neen nooit.

Den dag dat ik de broek aankreeg,
Vergeet ik ook niet licht,
Van achter was die open,
Maar van voren was ie dicht.
Ik trok verkeerd hem aan,
Dat was een lastig ding,
Dan wist ik niet of ik thuis kwam
Of wel de deur uitging.
En vindt je dat niet kedin?
En vindt je dat niet kedin?
En vindt je dat niet aardig?
Die dag vergeet ik nooit, neen nooit.