Een Duits soldaat heel sterk en kloek

Een Duits soldaat heel sterk en kloek
kwam in de kerk, zonder verduiken
In plaats van een kerkenboek
een gans speel kaarten te gebruiken
Het geen kwam te mishagen
aan de overheden want
men zag hem overdragen
gauw aan zijne sergeant
aan zijnen Majoor
Den soldaat werd geroepen
Men sprak hem aan,
men sprak hem aan
over dit vreemd en stout bestaan.

Dien soldaat sprak, mij wel verstaat
Mijnheer majoor, let op mijn woorden.
Gij weet een armen soldaat
die maar per dag heeft negen oorden*
En net en pront wil lopen
met ’t geld van zijnen pré
geen kerkenboek kon kopen
Ik draag mijn kaarten mee
als ik ter kerken ga
De majoor sprak met ene
Zeg mij mal spoed,
zeg mij mal spoed
wat gij in de kerk met kaarten doet.

Dien soldaat ziende zich in nood
legt kaarten op tafel open
en heeft de kaarten klein in groot
met veel aandacht eens overlopen
Als hij wat had gekeken
sprak hij mijnheer majoor
De kaarten met een teken
die stelt mij vasten voor
Dat er is ene God
een doopsel en een kerke,
een roomse geloof,
een roomse geloof
dat mij maakt voor ene dwaling doof

De kaarten twee mij vore lied
dat God is enen en heeft twee naturen
’t Is de Heilige drievuldigheid
die ‘k in de kaart drie bespeuren
De viere zonder twisten
tonen mij klaar naar wens
de vier evangelisten
en de uiterste des mens:
de dood, oordeel en hel,
ook ‘de hemelse glorie
waardoor ik peins,
waardoor ik peins
op langedurige eeuwige reis.

De kaarten vijve toont mij meer
het zij de vijf bloedige wonden
die Jezus onze goede Heer
eens heeft ontvange voor onze zonden
De zesde naar behagen
mij klaar te kennen geeft
hoe dat God op zes dagen
alles geschapen heeft:
hemel aarde en de zee,
zon en maan en sterre,
den mens vol waard,
den mens vol waard
met alles wat er is op deez’ aard.

Zoo ik de waarheid zeggen mag
denk ik op die kaart zeven
Denk op den zevenden dag
den zondag ons door God gegeven
tot rust om hem te dienen
Als ik de achtste dag beschouw
dan valt mij in de zinnen
De arke en het gebouw
waarin dat Noei was
met zonen en hun vrouwen
Getal van acht,
getal van acht
bleef in den zondvloed oversmacht.

Die negen brengt mij in den brein
dat er zijn nege vreemde zonden
Van tien melaatse dat er zijn
ook tot negen ondankbaar vonden
De tiene stelt mij voor ogen
de tien geboden straf
zoo ’t heilig schrift komt togen
die God eerst aan Mozes gaf
Dan denk ik nog daarbij
op de tien schrikbre plagen
die God eerst zond,
die God eerst zond
eer farao in de zee verslond.

En de vier zotten het spel
stelle mij voor te lasteren
die schier als duivelen uit de hel
rond onzen Zaligmaker waren
Wanneer hij werd gevangen
de vier vrouwen bekend
tonen mij naar verlangen
hoe ieder element
water, lucht, vuur en wind
mij houden in het leven
’t Geen ik beken,
’t geen ik beken
en mijn schepper dankbaar ben.

De vier heren en azen schoon
tonen mij het heilig kruis verheven
waarom christus Gods een eigen Zoon
zijn leven kwam ten besten geven
Het kruis dat heeft vier hoeken
waarvoor schrikt het helsen gespuis
de klavers door te zoeken
Daar zie ik weer het kruis
dan peins ik op de lansie
Waarmee gewis,
waarmee gewis
Jezus zijde doorstoken.

In het bezien van de harte kaart
beschouw ik Jezus vlammen harte
die zijne kerk bemind bewaard
en haar vertroost in hare smarte
De koekens waard gepereld
beschouw ik in ’t gemoed
hoe Jezus voor de wereld
vergoten heeft zijn bloed
Tot onze zielen baat
en te wassen van zonden
oms van gelijk,
oms van gelijk
te brengen in zijn vaders Rijk.

De kaarten van geheel het spel
tot 52 welbekeken
Er zijn in het jaar bevat mij wel
juist ook 52 weken
Ik kan 12 kaarten tellen
beschilderd grof en fijn
Dit kan mij vore stellen
hoe er in geheel dit jaar
zijn 12 maanden juist
zoo dat de kaart kan dienen
voor almazak,
voor almazak
voor bijbel en kerkboek in den zak.

De majoor sprak geheel voldaan
zoo een kaartspel moet men bekronen
Hij liet den soldaat henen gaan
en kwam hem altijd liefde tonen
Dus al wie ‘t kaartspel leren
volgt dezen soldaat na
wilt hare deugden leren
Spaart uw boos leven daar
dit geestelijke kaartenspel
spaart aan ons mediteren
bij wijten tijd,
bij wijten tijd
op het geen ons dient ter zaligheid.