Een roze, fris ontloken, Uit teren wortel kwam, Want d’oudheid had gesproken: ‘Hij bloeit uit Jesses’s stam.’ Die heeft een bloem gebracht, Al in den kouden winter, Temidden van den nacht.
Die bloem, zo klein en teder, Met haren geur zo zoet, Brengt ons de zonne weder, Die ’t duister wijken doet. O Jezus, mens en God, Bij U is wel geborgen Ons aards en eeuwig lot.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
