Eet nooit rooie kool op maandag

Papper uit de Willemstraat, die dronk zijn borrel graag .
Laatst kwam die ’s maandags bij zij vrouw, een flink stuk in zijn kraag.
‘Wat hebben we te bikken?’, vroeg Jan Papper maar werd bleek,
Hij zag een pot met rooie kool toen hij op tafel keek.
Hij schreewde als bezeten, neem die rooie rommel weg,
‘k Eet ’s maandags vast geen rooie kool, hoor goed wat ik zeg:

Refrein:
Eet nooit rooie kool op maandag,
Daar komt ruzie van.
Rooie kool daar zit de bliksem in,
Neem mijn raad toch an,
Wie op maandag rooie kolen stooft,
Krijgt de potten en de pannen naar zijn hoofd .
Eet nooit rooie kool op maandag,
Daar komt ruzie van.

Zijn vrouw wilde hem sussen, maar daar was geen sprake van:
‘Toe eet nou maar een beetje kool, dan wor je nuchter man.’
Maar dat was olie op het vuur, ‘ik ben niet dronken wijf,
Maar jij krijgt vast geen rooie kool op maandag in mijn lijf,
Je ken me geef me rijst met krenten, uien, peen met spruit,
Doch rooie kool op maandag mot ik niet en daarmee uit.’

Refrein

Vrouw Papper werd het zat en haar huzarenmond zei fiks:
‘Die kool zal je vreten vent en anders krijg je niks!’
Jan Papper sloeg zijn vuist op tafel, brulde: ‘loederkop,
Ik mot geen rooie kool, hou nou je bek of ik sla d’r op.’
Maar voor ie wat kon doen, nam zij de pan en doodbedaard,
Keerde ‘z em om op Jan z’n kop, het sap liep langs zijn baard!

Refrein

De ruzie werd volmaakt, de buren die kwamen er aan te pas.
Jan Papper sloeg aan puin, al wat nog breekbaar was.
Vrouw Papper hielp hem dapper en zei: ‘Dat ken ik ook!’
Ze sloeg nog zeven gaatjes in zijn hersens met een pook.
En toen de ruzie was gedaan, vroeg Jan broodnuchter: ‘nou?
’t Is tijd voor het diner, zeg, wat selle me bikke vrouw?’

Refrein