Harmonicaliedje

In ’t slopje daar jengelt een klein melodietje
’n harmonicaliedje, een jodelend hofjesgeneugt.
Want plots komt bij ’t zorgelijk sloven en sleuren
de pret langs de deuren
en vult er het straatje met vreugd.
Door ramen en kieren daar kijken de buren,
’t is praten en lachen en glundertjes gluren
Vergeten voor ’n poosje is het slaaflijk getob
voor hen is er jool: de muziek in het slop.

[Refrein:]
Hoemlala – hoemlala – hoemlala – hoemlala
Hoemlala – hoemlala – hoemlala – hoemlala

De vrouwtjes ze moeten hun huisjes ontvluchten,
’t harmonica zuchten brengt blijde beroering in ’t rond.
En kindertjes drommen met smoezelige knuistjes,
bleekneuzige snuitjes
Ja luisteren met wijd open mond.
De oudjes ze strompelen hun rugjes gebogen
met glimpjes van jolige pret in hun ogen.
De armelijke hondjes ze janken hoog op,
ontdaan van de schone muziek in het slop

[Refrein]

Een meisje dat ziet er een lummel te paaien tot dollen en draaien,
tot dansen in leutig geneugt.
Tot eindelijk alleen ze haar rokken laat zwieren,
haar lust uit moet vieren
van zinnen ontwakende jeugd.
Ze geeft er het voorbeeld aan joelende paren
met hete gezichten en fladderende haren.
De lust tot de dans stijgt een elk naar de kop,
’t is liefde, plezier en muziek in het slop.

[Refrein]

Maar daar komt een kerel de poort in laveren,
met vloekend beweren,
met dronken en en hikkend gedaas.
’t Wordt schelden en schimpen, een honend krakelen,
een schoppen uitdelen,
een alles vernielend geraas.
En ginds vlucht het aardige dansmelodietje,
cadans van het kerend harmonicaliedje.
Het klinkt er van verre weemoedig weer op,
de vreugd van de poort en de trots van het slop.

[Refrein]