Je ging de wijde wereld in, de zon tegemoet En bent in de vreemde gebleven Maar nu je weer naar huis verlangt, ontbreekt je de moed Je hebt ook zo lang niet geschreven Al denkt ze dat je haar vergat in ’t verre vreemde verre land Zij heeft alleen aan jou haar hart verpand Het zwerven maakt een mens zo moe, neem dus een besluit Bij haar rust je werkelijk uit
Vaak kijkt ze stil naar jouw foto Jouw lege stoel bij de haard Jij zocht geluk in de vreemde Was dat de eenzaamheid waard
Al denkt ze dat je haar vergat in ’t verre vreemde verre land Zij heeft alleen aan jou haar hart verpand Het zwerven maakt een mens zo moe, neem dus een besluit Bij haar rust je werkelijk uit
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
