(uitvoering: Heintje Davids) Met dank aan Cor de Boer voor het insturen van de tekst
De mensen ze komen van heinde en ver , voor Mokum zijn straten en stegen. Zijn pleinen en grachten, de Wester zijn lied, de toren die nooit heeft gezwegen. Zo goed als dat liedje van Amsterdam hoort, zo hoort ook het mijne erbij. Een Davids die Amsterdam nimmer bezong, is heus geen familie van mij.
Refrein Ik ben een stuk van Amsterdam, een stukkie Munt, een stukkie Dam, d’ámstel die golft als mijn haren. Waar deinende bootjes op varen. Ik ben een stukkie Rembrandtplein, een stukkie Centrum van de gein. Mokum Mokum, ‘k wil steeds van Mokum zijn.
Elk mens heeft heel diep in z’n hart toch ’n wens, Waarvan hij in stilte kan dromen. Mijn wens is wel gek Want ik droom als ik er straks een boek over Mokum zal komen. Dat tussen de namen zoals Het Rokin, ’t Waterlooplein, de Jordaan. En alles wat Mokum aan schoonheid laat zien, de naam ook van Heintje zal staan.
Refrein
Wie weet heb ik kans dat er straks na mijn dood, van mij nog een standbeeld zal komen. ’t Heintje plantsoen zou zo gek nog niet zijn, Met bankjes en heel dikke bomen. En als eens mijn liedje voorgoed is verstomd Dan zal hier een ander weer staan. Die Mokum zijn schoonheid in liedjes bezingt Zoals ik dat zo graag heb gedaan.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
