Jantje’s voetbal

Kleine Jan wou voetbal spelen,
Moeder vroeg hij mag ik gaan?
Met zijn bal in beide handjes,
bleef hij voor het ziekbed staan.
Even trilden moeders lippen,
ach hoe piepte moeders borst.
Zachtjes hoorde het ventje staam’len:
Jantje, moeder heeft zo’n dorst.

[Refrein:]
En buiten riepen zijn makkertjes:
Zeg Janneman kom je nu haast?
Dan gaan we dat prettige spel weer spelen,
dat balspel van laatst.

Moeder ik zal u drinken geven,
Jantje lei zijn voetbal neer.
Haastig liep hij naar de keuken,
kwam met een glas water weer.
Moeder sloot bedroefd haar ogen,
schudde zwakjes met haar hoofd,
vader zei ze heeft vanmorgen,
sinaasappelen beloofd.

[Refrein]

Jantje schrok wat kon dat wezen,
vader was een jaar reeds dood
En nu leefde ze tesamen
in de aller grootste nood.
Jaren was er al geen geld meer,
sinaasappelen kosten duur
En die goedkope van beneden,
waren slecht en naar en zuur.

[Refrein]

Sinaasappelen zou hij halen,
Jantje nam zijn voetbal op.
Teun een buurjongen van boven,
wou hem kopen voor een pop.
Als hij zoveel geld bijeen had,
honderd centen welk een schat,
kon hij de mooiste appelen kopen,
die de groenten winkel had.

[Refrein]

Op zijn tenen sloop toen Jantje,
heel zachtjes de kamer uit.
Toen hij terug kwam had hij bij zich,
een mandje vol met fruit.
Moeder riep hij, o zo zachtjes
moeder kijk nu toch eens aan,
maar het bleef stil en moeder keek niet,
zachtjes was ze heengegaan.

[Refrein]

In de kamer van klein Jantje,
hingen de gordijnen neer.
Zwarte mannen naar en somber,
liepen haastig heen en weer.
En er kwam een zwarte wagen
en er kwam een zwarte kist.
Eindelijk kwam ook kleine Jantje,
van wiens offer niemand wist.

[Refrein]

En buiten stonden zijn makkertjes,
heel ernstig en droef naast elkaar.
Ze namen eerbiedig hun petjes af,
voor Jannemans moedertjes baar.