Juffrouw van Dalen is graag chique, En droeg een hoedje in ’t publiek. Een soortement Chinese blom, Met ijzerdraad erom. De conducteur der tram werd bleek, En sprak toen hij naar ’t hoedje keek: ‘Met zo’n Hortus Botanicus, Mag u niet aan de lus!’
Refrein: Juffrouw van Dalen heeft een hoedje gekocht, Drie holdrio wat een hoed. Een rooie veer op de bol, een rand met een bocht, Drie holdrio wat een hoed. En iedereen roept haar na in de stad, Of zij een klap op haar hoofd heeft gehad. Juffrouw van Dalen heef een hoedje gekocht, Drie holdrio wat een hoed.
Zij kwam langs een caféterras, Dat volgezet met palmen was. Een kelner riep verwonderd: ‘Zeg, Die éne palm loopt weg!’ Een argeloze sleepersknol, Sloeg angstig voor die hoed op hol. ’t Verkeersagentje schrok zich dood, En sloeg het stoplicht rood!
Refrein
Zo’n nieuwe hoed, wat geeft dat nou? Gun die aan de moderne vrouw,. Dat is het doel waarvoor zij leeft, ’t Is alles wat zij heeft. Als zij zo’n doddig hoedje draagt , Dat alle mensen schrik aanjaagt, Dan toont haar hoofd van buiten iets, Want binnenin zit niets!
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
