Kleine Anna, lieve Anna,
liet haar hoofdje lager handen,
en haar frisse rode wangen,
waren nu niet meer te zien.
Op een avond riep zij Moeder
Kus mij voor de laatste keer.
Kom eens even bij me zitten
morgen leef ik vast niet meer
Geef de pop maar aan mijn zusje,
en het duifje aan broer Koos.
Toen de lieveling dat gezegd had
sloot zij de oogjes voor altoos.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.