Kleine Suze ging eens wandelen, Met haar mandje aan haar hand, Mooie bloemen ging zij plukken, Mooie bloemen in haar mand, Maar dïe allerkleinste bloemen Riepen telkens: pluk- ons niet.
Refrein: Laat ons bloeien, Zoo riepen al die bloemen, Laat ons bloeien, Pluk ons niet.
Kleine Suze stond verlegen, En zij sprak op zachte toon, Ik wil ze aan mijn moeder geven Want gij zijt ons lief en schoon, Ik wil ze aan mijn moeder schenken, Op haar verjaardag morgen vroeg.
Refrein: Pluk dan Suze, Zoo riepen al die bloemen, Want voor je moeder Pluk je nooit genoeg . Suze’s moeder sprak bewogen: Edel schoon en aardig kind, Hier een kus, mijn hand en zegen,. U, die ik zoo teer bemin, Deze bloemen zijn ons leven, Door den Hemel ons gegeven.
Refrein: Pluk dan Suze, Zoo riepen al die bloemen, Want voor je moeder Pluk je nooit genoeg.
