Kluchtlied

‘k Moest laatst in Brussel zijn
‘k Ging er al met de trein
Gekleed gelijk nen heer
’t Was voor den eersten keer
Ik stapte in ne koupé
Ja blijgezind voor twee
Maar wat ik tegenkwam
Al met een oude dikke dame
Zij bezag me vies op zij
Ik had nog niet gesproken
Eensklaps zei ze tegen mij
Ge moogt hier niet roken
Wel madam geneert u niet
Vreest voor geen gevaren
Maar zij antwoordde subiet
Ik ben voor geen sigaren


Ik sprak beleefd tot haar
Madam mijne sigaar
Heeft zulke goede geur
Dus vreest voor geen malheur
Maar zij antwoordde mij snel
Mijnheer versta mij wel
Of ik die zal seffens trekken aan de bel
Ach madam dat doet mij spijt
Wil u toch bedaren
Maar zij riep met veel lawijt
Weg met uw sigaren
O dat was een vieze vrouw
Zij verstond geen reden
‘k Ben daar spoedig en algauw
Uit de koupé getreden


In een compartiment
Daar neffens gans content
Daar zat een lief kind
Ik vroeg haar dan gezwind
Zeg meisje zeg het maar
Geneert u mijn sigaar
O neen sprak zij mijnheer
Kom zet u neven mij wat neer
Wij praten van dit en dat
Ja van alle dingen
Zij had mij iets gezegd
‘k Kon haar niet weerstaan
‘k Ken kost haar niet bedwingen
‘k Gaf haar een kusje met plezier
‘k Schonk het in ’t verdoken
Maar zij riep pas op ’t is hier
Verboden van te roken


Wij reden verder voort
Door niemand meer gestoord
‘k Zat dicht bij hare zij
Zo, ging den tijd voorbij
Wij stapten uit den trein
‘k Zag naar haar liefst fijn
‘k Zag overal rond
Of ik dat meisje niet en vond
Maar zag ik tot mijn spijt
Dat ik was bedrogen
‘k Was al mijn centen kwijt
Zij was weggevlogen
‘k Zei thuis tegen mijn vrouw
Ik heb ze misgestoken
Maar ‘k en zal van mijn leven meer
Zulke sigaren roken