Laatst aan een waterkant

Laatst aan een waterkant
was een moeder aan het klagen
met haar zoontje aan de hand
over hare jonge jaren
Zij sprak mijn kind wat moeten wij lijden
met uwen vader tussen beiden
In die wellusten en pleizier
en onze grafplaats is in deze rivier.

Het is nu zeven jaar mijn kind
dat ik met u leef in zuchten
en bij niemand troost meer vind
Van mijn ouders moest gaan vluchten
het is de schuld van uwe vader
dat wij zijn in druk te gaader
van dat ik was met u belaân
is hij vertrokken naar Batavia.

Schept hij in ons druk pleizier
God verlene hem vreugdig leven
en wij zullen in deze rivier
ons aan de dood gaan overgeven
Zij tilt het kind in hare arme
Het zoontje maakt een droef gekarme
Zij riep adju Albert met klagt
Zij heeft het kind naar de rivier gebracht.

In haar zuchten en getraan
eenen heer die daar passeerde
sprak de droevige moeder aan
vroeg aan haar wat er mankeerde
Ze sprak mijnheer na lang te lijden
ga ik mij tot de dood bereiden
’t Is door de vader van dit kind
dat ik mij in deze droeve nood bevind.

Het is Albert waar ik om zucht
hij is over zeven jaren
van dat ik was van hem bevrucht
naar het Oosten toe gevaren
Ik ben van iedereen verlaten
geen eenen troost kan mij meer baten
Ik wil van de wereld met mij kind
hetgeen die droeve dood niet heeft verdient.

Staak uwe zuchten en geklach
wilt u tot pleizier begeven
Stel uw Albert uit u gedacht
wil met mij in vreugde leven
Zij sprak: mijnheer, mijn levensdagen
kan mij geen ander vriend behagen
Ik sterf met een trouw gedacht
tot hem al heeft hij mij in het verdriet gebracht

Hoe kunt gij zo gekomen zijn
aan degene die u doet lijden
dat gij in deze laatste nood
u wilt tot die dood bereiden
Mijnheer daar in mijn zoontjes wezen
en in mijn harte staat Albert te lezen
Denkt hij aan kind of moeder niet
ik blijf hem trouw, al ben ik in ‘t verdriet.

Als het in uw hart zo gaat
kom dan kind omhels uw vader
Het is Albert die voor u staat
Leonora kom mij nader
of kent gij soms niet meer uwen beminde
die u in deze laatste nood komt vinden
die u heeft gebracht in druk en pijn
door de echten trouw zal ‘t al vergeten zijn.