Ze wist al van ’t leven, al was ze achttien jaar, En ’s nachts, dan dronk ze whiskey in de één of d’and’re bar. Een avondje bij moeder, dat was er nooit meer bij. Ze schold dat mens geregeld uit, als die verdrietig zei:
Refrein Later, dan zul je aan me denken, Om alles wat je mij verwijt. Van al je woorden die me krenken, Krijg je later heel veel spijt. Later, dan zul je aan me denken, Als je alleen door ’t leven gaat. Dan zul je ’t weten en nooit vergeten. Maar later is het te laat.
