Weer zwelt de knop, weer groent het kruid,
o laat ‘m er uit, o laat ‘m er uit.
Reeds tint’len mij de wangen.
Mij kwelt een onverwindb’re zucht
naar bos en beemd, naar frisse lucht,
naar zonnestraal en lentezangen,
naar zonnestraal en lentezangen.
Daar buiten zingt het voog’lenkoor,
mij ’t loflied voor, mij ’t loflied voor,
vol kunsteloos verlangen.
Is ’t wonder, zo met bloem en kruid
ook ’t jonge hart zich open sluit
voor zonnestraal en lentezangen?
voor zonnestraal en lentezangen?
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
