Lentelied

’t Is Lente, ’t is lente, o heerlijke Mei,
Hoe botten de boomen hoe groen is de wei.
De boterboer komt met grasboter aan,
’t Is geen margarine en ’t is geen safraan.
De koeien hoe loeien en stoeien ze rond,
Nu zijn de tuberkels weer frisch en gezond.
Ze zingen ’t lied der bacillen er bij.
’t Lied van de Lente, ’t lied van de Mei.

’t Is Lente, ’t is lente, o heerlijke Mei,
De winter is om en de kou is voorbij.
We hangen de winterjas op in de kast
En kijken of dat ons demietje nog past.
We stappen de straat op en loopen wat los,
De koonen vertoonen geen alcoholblos.
We vatten een kou door die aanstellerij
En niezen het lied van de Lente, de Mei.

’t Is Lente, ’t is lente, o heerlijke Mei,
De inmaak is op en de zuurkool er bij.
Daar zijn de radijsjes, zoo wit en zoo rood,
Wat smaken ze keurig bij boter en brood.
Spinazie en veldsla, wat groeit ’t al schoon;
Zoomede de puistjes op kin en op koon.
Ze zingen het lied van de puistjes er bij
Het lied van de Lente, hun lied van de Mei.

’t Is Lente, ’t is lente, o heerlijke Mei,
Wat zijn nu de Hollandsche huismoeders blij,
De meubelen krijgen een stevige beurt
Ze worden van boven naar onder gesleurd.
We gaan aan de schoonmaak, ons achtste Gebod,
De werkvrouwen werken mijn glaswerk kapot.
Ze zingen het lied van de zeepsop er bij;
Hun lied van de Lente, hun lied van de Mei.

’t Is Lente, ’t is lente, o heerlijke Mei,
De volle verhuiswagens rollen voorbij.
De kachels, ze worden op zolder gezet,
Al ril je van de kou, er wordt niet op gelet.
De ververs en witters, ze knappen ons op
Ze zingen soms uren dezellefde mop.
De mop van de prop en de lijntrekkerij,
De mop van de Lente, hun heerlijke Mei.

’t Is Lente, ’t is lente, o heerlijke Mei,
Geen tafel is leeg en geen stoel is meer vrij.
Je boeken, ze zijn uit de kasten gehaald,
Je Shakespeare, die is den gootsteen verdwaald.
De deuren en ramen zijn open gezet,
Dan vlucht je wanhopig naar het cabinet.
Daar ben je dan rustig, daar zing je dan vrij:
Je lied van de Lente, het lied van de Mei.