
Doar in ’t Noorden ligt mien Grönneng,
Grönneng is mien voaderlaand.
Fabrikaant en boer en börger
Waarken ’n aander doar in d’haand.
Doar hei ‘j lu mit knappe koppen,
Staark en ieverg is doar ’t aarbaidsvolk,
Doar heurt thoes de stoere zeeman
Mit zien schoender, kof of tjaolk.
‘k Zwabber mit mien schip aal joaren
Op de groode, groode zee.
‘k Heb het goud, wi’k niks van zeggen,
Moar ‘k heb wenscht noa ’n beter stee.
‘k Mout in Grönneng zain te blieven,
‘k Wor veur ’t vaoren eerlieke woar wat aold;
’t Is mie in Berdan te warem,
En in Sundsvaal veuls te kaold.
‘k Laot mien zeun, hai het de jaoren,
Mit mien schoender an de vaort.
Ik ken vaoren den, as ‘k koier,
Met aol’ zeelu van mien soort,
d’ Haovens rond van ’t goie Grönneng.
Lao, mien Grönneng, daor mout ‘k hen, dat mout!
Daor mien leste jaoren leven…
Den daor staarven… den is mie ’t goud.