Schrijver: George Hofmann (29 juni 1890 – 1 december 1957) Jaar gepubliceerd: 1923
In ’t huisje aan den overkant zijn de gordijnen neer
Daar loopt een flinke jongeman gebogen heen en weer
Hij bracht vandaag zijn lieve vrouw voor altijd heel ver weg
en ik hoor z’n stem, als ik m’n oor dicht aan z’n venster leg
[Refrein:]
Moeder, ik kan je niet missen, ’t is hier zo stil om me heen.
’t Is of ’t geluk van m’n leven als sneeuw voor de zonne verdween.
Moeder, ik kan je niet missen, ’t is hier zo leeg om me heen.
’t Brandt in m’n ogen, het bonst in m’n hart.
Ach moeder, waarom ging je heen?
En als ik onze kinderen zie dan vraag ‘k me angstig af
wat of er van hun worden moet nu jij daar ligt in ’t graf
Je was zo goed je was zo lief je zorgde dag en nacht
en heel je leven heb je nooit eens aan jezelf gedacht
[Refrein:]
Moeder, ik kan je niet missen, ’t is hier zo stil om me heen.
’t Is of ’t geluk van m’n leven als sneeuw voor de zonne verdween.
Moeder, ik kan je niet missen, ’t is hier zo leeg om me heen.
’t Brandt in m’n ogen, het bonst in m’n hart.
Ach moeder, waarom ging je heen?
Beluister dit lied, gezongen door George Hofmann, op YouTube:
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
