Mien meulen dei drait er vroolijk in ’t rond,
Mien schostain dei stait er te rooken,
‘k Heb enkelt te zörgen veur aigen mond
’n Hail luttek potje te koken.
De kost heb ik roem, en de kooi dei stait klaor,
En ’t vogeltje—dat is ook veur mekaor.
En as de wind in de zailen pakt,
En boeren dei brengen mie koren
Den knarsen de stainen, ’t gebinte dat krakt,
En ’t meel dat stoft mie om aoren
Mor eerst as Klaozien veur de kovvie mie ropt
Den wait ik, waorom mien meulen lopt.
De pot dei hangt over, mien kaggeltje brandt,
En vol zitten kisten en kasten.
Mor ik krieg an ’t lösloopend leven het land,
Al geft ook meer lusten as lasten,
As ‘k trouwd ben, gait ducht ’t mie, mie beter naor ’t zin,
Ik haol mien Klazien hier de meulenstee in.
En daorom, ôll-meulen, draai doe mor in ’t rond,
Wie aarbaiden domt veur ons tweien,
En binnen ain jaor –mor: slöt op de mond-
Den arbaiden wie veur ons dreien.
Den kiek ik van boven, van zwikstellen of,
Op wief en op leutje, op hoeske en hof.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.