(George Hofmann) Met dank aan Betsy van Dijk voor het insturen van de tekst
Aan het strand staan op een avond, Als de storm wat is bedaard, Vele menschen, oud’ en jonge, In de duisternis geschaard, Turen angstig in het donker Naar de groote woest zee. Richten dan hun blik naar boven, Vragend: ‘God! verhoor m’n beê!’
Aan het strand staan in het donker, Moeders, vrouwen, vol van smart, Altijd door maar steeds te bidden Met de doodsangst in haar hart. Want haar Zoon, haar Man en Vader, Was ter redding uitgegaan, Steeds wordt haar de toestand klaarder, Reddingboot die is vergaan.
Aan het strand zit in het donker In haar hut zoo menig vrouw, Treurend bij haar kinderen neder, Alles heerscht in diepe rouw. God, bewaar toch alle helden, Die ter redding mochten gaan, Laat Uw troost en zegen dalen Op hen, thans met rouw belaân.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
