Ouwe vrijers

O die stille ouwe vrijers,
Zonder vrouw en zonder kind.
Door geen trouwe echtgenoote
Om zichzelf alleen bemind.
Maar waarvan de booze wereld
Toch zoo leelijk denken kan,
Dat ze veel meer dames kennen
Dan een ’n braaf getrouwde man.

O! die stille, ouwe vrijers
Met hun vriendelijk gedoe,
Hoe aandachtig en bescheiden
Gaan ze naar hun Soosje toe.
Als men ze zoo kalm ziet loopen
’s Middags in de zonneschijn,
Zou toch niemand durven denken
Dat ze thuis zoo lastig zijn.

Och, zoo’n stille, ouwe vrijer
’s Morgens vroeg al op het pad
Loopt hij ernstig na te denken
Over z’n geboortestad.
Zoo nieuwsgierig als de kippen
Raakt ie helemaal van streek
Als er iets wordt afgebroken
Waar hij jarenlang naar keek.

Och, zoo’n stille, ouwe vrijer,
Waar haast niemand wat om geeft,
Moet er een belasting komen
Omdat hij geen vrouwtje heeft.
Als hij dan niet kan betalen
Juist precies op de termijn,
Wordt hem bij de wet verboden
Langer vrijgezel te zijn.

O! die stille, ouwe vrijers,
Bij hun kopjes chocola,
Kijken zij de huishoudboekjes
En de koekjestrommel na.
Als ze bij de zestig komen
Krijgen wel eens berouw,
En dan trouwen ze tenslotte
Met hun grijze huisjuffrouw.

O! die stille, ouwe vrijers,
Voor wie nieuwigheid niet deugt,
Met hun broeken, vesten, jassen
Naar de mode van hun jeugd.
Met hun brieven en portretten,
Met meubels jaren oud,
Met hun praatjes over meisjes
Waar ze niet mee zijn getrouwd.

O! die stille, ouwe vrijers,
Met hun nooit gestreelde haar,
Die nog van hun moeders praten
Als voor dertig, veertig jaar.
Die maar altijd loopen zoeken
En toch blijven ze er af
Tot ze op ’n dag ’t vinden
In hun onbeweende graf.

O! die stille, ouwe vrijers,
Had ik er maar ’n dozijn,
Want ze kunnen voor hun nichtjes
Zulke beste erfooms zijn.
En nu eindig ik mijn liedje
Deze welgemeende grap,
Met een vriendelijke buiging
Voor de ouwe vrijer-schap.