Schrijver: A.A.Milne Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
Toen ik één was, moest ik slapen,
toen begon ik nog maar net.
Toen ik twee was, moest ik ’s middags
van mijn moeder nog naar bed.
Toen ik drie was, zei ze altijd:
‘Nee, nu ben je nog te klein’.
Toen ik vier was, zei ze meestal:
‘Daarvoor moet je groter zijn’.
Toen ik vijf was, zei ze weleens:
‘Och, daar weet jij toch niets van’.
Maar… nu ik al zes ben, ben ik knapper dan de allerknapste man.
Daarom wil ik altijd zes zijn,
ja zolang als het maar kan!
