(1932 Kees Pruis, Willem Ciere en Herre de Vos, ook Willy derby 1935)
Als de lente de bomen en struiken Weer met geuren en kleuren bestrooit Dan begint ook het hart te ontluiken Want de liefde verandert toch nooit Elke jongen kiest dan een meisje En fluistert haar zachtjes in ’t oor Het sinds eeuwen geliefkoosde wijsje En dat vindt in haar hartje gehoor
Refrein: Twee ogen zo blauw Zo innig en trouw Al mijn geluk zijn die kijkers van jou Twee ogen zo blauw
Heeft hij haar tot zijn vrouwtje gekozen Blij het oog op de toekomst gericht Gaat hun pad ook niet altijd over rozen Iets toch maakt dat hun levensstrijd licht Want bij vreugde en leed hen beschoren Verschijnt dra wat voor immer hen bindt Als de eersteling hen wordt geboren Moeder zingt bij de wieg van haar kind
Als de grijsaard vermoeid en versleten Niets in ’t leven van waarde meer acht Als door allen verlaten vergeten Hij alleen op het einde maar wacht Is hem toch de herinn’ring gebleven Die hem koestert in ’t eenzaamste uur ’t Is zijn laatste sprank warmte in het leven En hij neuriet bij ’t knapp’rende vuur
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
