Vaderlief zweeft langs de hemel

1924, Verkeersvliegtuig Fokker van KLM voor retourvluchten Nederlands Indië

Lientjes papa was een vlieger
Bij de grote K.L.M.
Mammie en het lieve kindje
Hielden o zoveel van hem.
Steeds als hij een reis ging maken,
Vloog hij over hun huisje heen.
En dan wuifden mam en Lientje,
Tot hij heel, heel ver verdween.
En turend in de ijle lucht.
Sprak mammie met een diepe zucht:

Je vadertje zweeft langs de hemel
Buig eventjes de knietjes, kom.
En laat ons dan bidden: Lief Heertje,
Breng onze pappie gauw weerom.

Wat een vreugd als pappie thuiskwam,
Met kadootjes, o zo fraai,
Mooie sarongs, een klein aapje
En nog laatst een papagaai.
En dan kon hij mooi vertellen,
Van dat land vol toverpracht,
Maar een week van reine vreugde,
Is helaas snel doorgebracht.
Dan viel het afscheid o, zo zwaar,
En zeiden beiden tot elkaar:

Kijk, vaderlief zweeft langs de hemel
Buig even de knietjes, kom
En laat ons bidden, Lieve Heertje
Breng ons pappie gauw weerom

Op een ochtend, Lientje sliep nog,
Rinkelde de telefoon.
En een mannenstem van Schiphol,
Sprak op smartelijke toon.
Spreek de waarheid, gilde mammie
‘k Wil niet twijfelen, meneer.
En de stem sprak droef: mevrouwtje
Hij viel op het veld van eer.
Het kind ontwaakte met een gil.
En mammie snikte :’t is Gods wil.

Je vaderlief is in de Hemel
Wij buigen saam de knietjes, kom
Hij is bij onze Lieve Heertje,
Ons vadertje komt nooit weerom.

Maanden later mocht klein Lientje
Met een oom naar Schiphol mee
’n Grote Douglas zou vertrekken
Naar een land ver over zee
Gaat u aanstonds langs de hemel
Vroeg zij aan de vliegenier
Toe mijnheer laat mij dan meegaan
Al is ’t nog zo ver van hier
En oompje, zegt u dan aan moe
‘k Ben even naar mijn pappie toe

Want vadertje is in de hemel
Mijnheer, laat me meegaan, kom
Want mammie zit steeds zo te huilen
Misschien breng ik pappie wel weerom