Refrein: Wanneer de klokken luiden in ’t dorpje aan de zee Dan treurt een vissersmeisje weemoedig met ze mee Ze denkt aan haar geliefde, die nooit terug meer kwam Dezelfde klokken klonken, terwijl hij afscheid nam Wanneer de klokken luiden in ’t dorpje aan de zee Dan treurt een vissersmeisje weemoedig met ze mee
Eens op een stormnacht keerde een visser nimmer terug van de zee Loeiende stormen, woedende golven beukten het scheepje in twee Kort voor hij vertrok kuste hij nog innig z’n schat Nooit ziet ze hem meer, nimmer keert weer wat zij bezat
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
