Met dank aan Ingrid Ouwerkerk voor het insturen van de tekst
’n Gouden zon stond aan den hemel Zond haar stralen naar omlaag Over ’t kleine stadsplantsoentje Over plant en rozenhaag. Over druk betreden paden Over bank en koffiehuis Over een klein, heilig plekje Een eenvoudig houten kruis.
’t Zonnetje scheen op haar krullen Op de bloemen in haar hand Speelde langs haar zwarte kleding Dromend stond zij aan de kant Als een tere, kleine schaduw Bleef zij in het zonlicht staan Aan haar wimpers hing een parel Een heel kleine zilv’ren traan
’t Meisje, door de Zon beschenen Keek naar ’t kruis en dan omhoog ’t Zonlicht toverd’ in haar ogen Toen een wond’ren regenboog. Zij ging voorwaarts met haar bloemen Legde deze op de grond ’t Was een lieflijk, kleurig plekje Waar het houten kruisje stond.
Zachtjes mompelde zij woorden Die geen mens ooit zou verstaan Daarna zag de zon haar langzaam Door ’t plantsoen weer huiswaarts gaan In de schaduw van het kruis lag ’t Meisjes mooie bloemengroet Als een dank voor ’t grote offer Voor betoonde heldenmoed
En de zon keek naar beneden Dacht aan vroeger, in ’t plantsoen Toen dat meisje met haar jongen Wandelde in ’t jonge groen. Maar hij hoorde tot de helden Viel voor land en Koningin Hij ’s een held, dat is waarachtig Maar z’n meisje……….een heldin.
