Zilverdraden tussen ’t goud

Versie 1 (Kees Pruis)

Lieveling ik wordt nu oud hoor
Kijk eens naar mijn grijze haar
Neen schudt daar nou niet je hoofd voor
Ik zie er elke dag een paar
Langzaam aan verdwijnt de levenslach
Langzaam aan komt d’ oude dag
Zilverdraden tussen ’t goud
Ja mijn schat wij worden oud.

Ja mijn vrouwtje je hebt gelijk hoor
’t Leven was niet enkel zon
Maar ons harte werd er rijk door
En die rijkdom overwon
En al komt er zilver tussen ’t goud
Jij wordt voor mij nimmer oud
‘k Zie jou altijd voor mijn geest
Zo je vroeger bent geweest

Altijd zul je voor mij blijven
’t Meisje met het gouden haar
Dat portret zit mij diep in ’t harte
Nee laat nu die traantjes maar
In verdriet smolt beider hart ineen
Schoner denkbeeld is er geen
Ziel is eeuwig al wordt ’t lichaam oud
Al komt zilver tussen ’t goud.

——————————————————–
Versie 2

Lieveling de jaren knagen
Aan ’t bestaan van iedere mens
Ouderdom moet lasten dragen
Jeugd heeft ook zijn schoonheidsgrens
Als ik zo eens voor de spiegel sta
En ik zie m’n grijze haren aan
Denk ik vaak met stille weemoed
Jeugd hoe snel zijt ge heen gegaan

Als het zilverwit je lokken siert
Merk je pas nu word ik oud
Tussen ’t blond zie ik grijze draden
Dat is ’t zilver tussen goud
Zie ik de rimpels op mijn wangen
Denk ik aan die goede tijd
Dat ik zo innig kon verlangen
Naar een uur van tederheid
Lieveling die tijd is lang voorbij
Maar steeds komt mij voor de geest
Hoe ik in die gouden jaren
Steeds jou afgod ben geweest

Als het zilverwit je lokken siert
Merk je pas nu word ik oud
Tussen ’t blond zie ik grijze draden
Dat is ’t zilver tussen goud
Lieve kind de jaren knagen
Niet slechts aan ’t bestaan van mij
Wil slechts aan de spiegel vragen
Het geldt voor ons allebei
Ook jouw haar wordt als sneeuw zo wit
Doch het baart ons geen verdriet
Want de tijd knaagt aan de jaren
Maar onze liefde niet

Als het zilverwit je lokken siert
Merk je pas nu word ik oud
Tussen ’t blond zie ik grijze draden
Dat is ’t zilver tussen goud