Mercedes-Benz 190D

Het merk Mercedes-Benz is voor mij altijd synoniem geweest aan een taxi. Ongetwijfeld zal daar aan bijgedragen hebben dat mijn vader een kennis had die eigenaar was van een taxibedrijf dat gevestigd was in de Tasmanstraat in Den Haag die met Mercedes-Benz 190D’s reed. Zijn naam was Bertus Rustenburg en ik kan mij herinneren dat zijn broer eigenaar was van autorijschool Correct, dat gevestigd was aan het Spui. Hij leerde mij hoe je vakkundig een auto moest wassen. Van bovenaf naar beneden en voor de finishing touch de raampjes omlaag om de bovenranden af te zemen. Ik zal het nooit vergeten. En ja, een grote garage vol met zwarte Mercedessen 190D.

Een model dat in 1961 op de markt kwam en waarvan er tot 1965 225.645 van werden geproduceerd. In die tijd kostte zo’n model 14.650 gulden. In tegenstelling tot tegenwoordig hoefde je bij deze Mercedes geen moment te twijfelen welk model er voor je stond. Een echte klassiek gevormde Sedan met een enorme chromen grille die alleen maar van Mercedes-Benz kon zijn, met het drie-ster logo er pontificaal bovenop. De 190D had traditionele koplampen, maar de luxere versies hadden aan beide kanten een brede langwerpige lamppartij. Iets wat geen ander merk had.

De achterkant was redelijk vierkant met een ruime bagageruimte en bovenop de spatborden was de achterkant aan beide zijden voorzien van, zeg maar, Italiaans ogende scherpe vleugels. Om te tanken moest je de kentekenplaat naar je toetrekken, want daar zat de brandstoftank.

Het interieur had ook wat eigenaardigheden. Het stuur was apart gevormd en had in het midden een ronde rand van schuimrubber, dat een veiligheidsaspect suggereerde. Daarbij een fraai gevormde chromen claxonring. Daarachter de snelheidsmeter in de lengte, dus zag je de snelheid stijgen. Heel apart. De versnelling zat standaard aan het stuur en zoals in die tijd gewoon was, moest je de dieselmotor nog voorgloeien. Dus zat er een gloeiroostertje op het dashboard en een daarvoor bestemde drukknop. Pas als het lampje uitging kon je starten. Groot royaal zitmeubilair. Echte werkpaarden dus en geen wonder dat Mercedes-Benz geassocieerd werd met taxi’s. Ik zou het bijna vergeten, maar wat ook een leuk detail was, was dat de wieldoppen voor een deel in dezelfde kleur gespoten waren van de kleur van de auto. Dat had ook geen enkel ander merk. Leuk toch?