Opel Kadett A

Tot de jaren ’60 had Opel alleen maar middenklassers gemaakt zoals de Olympia, Record en Kapitän, maar in 1962 introduceerden zij de Kadett, bedoeld als tegenhanger van de succesvolle Volkswagen Kever. Design speelde toen nog blijkbaar een ondergeschikte rol, want hij zag er uit als een vierkant doosje. Hij mocht niet meer wegen dan 700 kilo, dus werd er gebruik gemaakt van zo licht mogelijke materialen. Het praktisch gebruik stond voorop, waarbij gelet werd op de minpunten van de Kever. Een grote bagageruimte dus, een beter presterende motor, betere verwarming, een beter uitzicht en daar slaagde Opel prima in.
De prijs lag in 1963 rond de 5400 gulden, hoewel je daar toen ook een Renault R8, een Ford Cortina of een Fiat 1100 voor had. Standaard vond ik hem kaal uitgevoerd, maar in de luxere L uitvoering werd het allemaal wat leuker, met een klokje op het dashboard, een zilverkleurige claxonring, sierringen rond de wieldoppen, parkeerlichten, achteruitrijlampen, bumperrozetten en een afsluitbaar handschoenenkastje. De leukste variant was natuurlijk de Coupé uitvoering, maar ja, ik ben altijd al een Coupé liefhebber geweest. Mooiste variant durf ik niet te zeggen, want de Coupé-lijn met die grote vierkante kont heeft toch ook iets vreemds. Bij de Rekord hebben ze destijds ook zo iets vreemds gedaan. Het interieur was natuurlijk de eenvoud ten top. Leuk was de lintvormige snelheidsmeter die tot 50 kilometer groen kleurde en daarna via geel, oranje overging op rood, zodra je in de buurt van de 100 kwam. Paar knopjes en een paar schuifjes en dat was het dan.
Nieuw voor een auto uit deze klasse was één universele sleutel voor beide portieren, kofferbak en contactslot. De sleutel had een aparte vorm en dat had te maken met het Amerkaansachtige contactslot, waar je hem tussenin schoof. Zette je de motor af, dan kon je in de bijna laatste stand de sleutel er uit halen. Dit was speciaal bedoeld voor Kadett’s die in een gemeenschappelijke garage gestald werden en zo toch zonder sleutel gestart konden worden om hem te verplaatsen. Tja, dat kon toen nog, terwijl het kofferdeksel en handschoenenkastje op slot bleven. Ook nieuw waren de in zijn geheel naar voren klappende voorstoelen om toegang tot de achterste zitplaatsen te geven. Irritant vond ik altijd dat het stuur scheef stond, waardoor de linkerkant lager dan de rechter kant voor je stond. Die lange versnellingspook die rechtstreeks vanuit de bodemplaat kwam, was ook geen snelle schakelaar. In 1965 werd dit model vervangen door de Kadett B. Zet hem nu eens naast een nieuwe Astra en je krijgt het gevoel van Madurodam. Een model waar Opel zijn imago als merk voor de burgerman mee verankerd heeft. Een imago waar zij ondanks al hun reclame- en sponsorinspanningen nooit meer vanaf zijn gekomen.