Peugeot 404 Cabriolet

Slim van die jongens van Peugeot om destijds hun 404 Cabriolet te laten ontwerpen door PininFarina. Dé Italiaanse topdesigner van stijlvolle auto’s. Hij heeft dit ook mogen doen voor de 405 Coupé en Cabrio en 406 Coupé, maar toen dacht Peugeot het zelf wel te kunnen met de 407 Coupé en dat is een daverende flop geworden. Mooie auto’s maken is het werk van Italianen. Geloof mij nou maar. Terug naar de 404 Cabriolet. Een variant van de toen succesvolle 404 Sedan met ook al veel Italiaanse stilistische invloeden. Prachtige scherpe, maar zeer elegante lijnen. Ik kan mij herinneren dat in die tijd Peugeot een PR-beleid voerde waarbij bekende culturele Nederlanders, zoals Wim Kan en Paul van Vliet, graag geziene rijders van hun merk waren, maar dat terzijde. Exclusieve auto’s met uiteraard een prijskaartje, maar een genot om naar te kijken en natuurlijk om mee te rijden. Kijk even mee. Wat een fraaie voorkant. Prachtige grille, veel chroom en een elegante neus. Lange lijn aan de zijkant, met het cabriodak en een platte aflopende achterkant. Het interieur was eigenlijk een beetje standaard 404. Geen schande overigens, want dat zag er ook al zeer apart en luxe uit. Mooie Jaeger klokken en een fraai, nu wat dun, stuur met een glanzende ronde claxonring. Frans leren, zeer comfortabele stoelen en het contactslot aan de linkerkant met de niet te vergeten Neiman contactsleutel. Ja, eigenzinnig was Peugeot in die tijd want het richtingaanwijzerhendel zat niet links, maar rechts onder het stuur. Ja en de verlichting zat links met een wat lastig te bedienen hendel als je niet precies wist hoe het werkte. In die tijd nog stuurversnelling, met een fraai lang hendel. De knoppen waren toch wel wat Frans afgewerkt, lees een beetje plastic. Ik blijf zeggen, het was ‘vroegahh’ niet beter, maar wel eenvoudiger. Een knop ging aan of uit. Ook bij deze Peugeot. Heer-lijk! Rijden met de 404 cabriolet was een comfortabel genoegen. Voorwielaandrijving was in die tijd nog iets bijzonders en had als voordeel geen middentunnel. Hij trok je door de bochten in plaats van je door de bochten te duwen, met kans op een uitbrekende achterkant. De bagageruimte gebruikte men in die tijd niet echt. Er waren nog geen C1000’s en golftassen waren nog een onbekend begrip. Een fantastische reisauto. Natuurlijk richting Franse Côte d’Azur. Soepel sturend door de heuvelachtige bochten. Voldoende power onder de motorkap. Iets te soepel geveerd voor mijn smaak, maar ach, “c’est la vie”, as they say in France.