Renate Dorrestein (25 januari 1954 – 4 mei 2018) was schrijfster en journaliste. Ze neemt een unieke positie in binnen de Nederlandse letteren. Haar romans werden genomineerd voor vele prijzen, waaronder de Libris Literatuur Prijs, AKO Literatuur Prijs, Trouw/NS Publieksprijs, de Gouden Strop en The International IMPAC Dublin Literary Award. Haar werk werd bekroond met de Annie Romein-prijs en zij ontving de Jonge Gouden Uil voor Verborgen gebreken (1996).
Dorrestein bezocht de nonnenschool en doorliep het gymnasium en wist als kind al dat ze schrijfster wilde worden. Ze debuteerde in 1983 met ‘Buitenstaanders’. De echte doorbraak kwam met haar zesde boek ‘Het perpetuum mobile van de liefde’ (1988), een verhaal dat over haar zusje gaat, die boulimia had en zelfmoord pleegde.
Dorrestein was een vrouw met een missie. Ze ageerde tegen de complexen die vrijwillig kinderloze kregen aangepraat, bond ze de strijd aan met de het verdwijnen van goede manieren in de samenleving, maakte ze zich boos over de minachting voor de anonieme massa grijze lezeressen (‘middelbare mutsen’) die de literatuur in leven houden. Ze was kritisch, beschouwend en een feministe. Haar laatste roman, Reddende engel, werd genomineerd voor de BookSpot Gouden Strop. Ze schreef zowel een Boekenweekgeschenk 1997 als een Boekenweekessay.
