Renault R4

Het waren toch wel heel bijzondere auto’s voor die tijd. De Renault R4. Ongetwijfeld bedacht als tegenhanger van de Eend, maar dan toch wel weer heel bijzonder. Het model is natuurlijk zeer herkenbaar. Zelfs nog een gat in de voorbumper om hem aan te slingeren. Één van de eerste auto’s naast de R16 als een 5-deurs. Ramen voor en achter als schuifraampjes en de deur van binnen openen vond plaats door je hand in een donker gat te stoppen en een metalen strip omlaag te duwen. Vederlichte kwaliteit natuurlijk, hoewel ik mij nog kan herinneren dat ik er toch een bloedende vinger aan overhield, maar dat terzijde. Zitten achter het stuur was ook bijzonder. Het stuur was laag geplaatst en was van een donker bruinrode plastickwaliteit. Een kaal dashboard met drie goedkoop aandoende drukknoppen en had het bekende duw-, draai en trekhendel als versnellingspook in het midden. Een stengeltje links en rechts van het stuur, met daaronder het stuur-/ contactslot voor de universele Neiman sleutel. Spiegel bovenop het dashboard, dat prettig meetrilde met de auto en niet zo’n goed zicht naar achteren gaf. Maar ach, wat gaf dat nou helemaal in die tijd.

Leuk was wel het typische Renault geluid. Als je de motorkap opende en tegelijkertijd constateerde dat het toch wel een hoop blik was, zag je de versnellingsstang met het toch wel heel eenvoudige motortje. Ja, we kunnen er nu wat meewarig naar kijken, maar het was toen wel een heel bijzonder ruimte- autootje. Eenvoudig, typisch Frans en razend populair. Eigenlijk zijn dit soort karakteristieke auto’s niet meer vertoond in deze jaren. Zo apart en ongecompliceerd. Hoe heette ze ook al weer die pronte brunette uit de Vogelwijk in Den Haag in de jaren 80 met die rode R4, waarmee ik danste bij dansschool Van der Meulen aan de Laan van Meerdervoort op die zondagavondsoirrees. En een biertje dronk na afloop in de Carinahoeve een paar deuren verder op de hoek van de Van der Spiegelstraat. Sweet memories!