Op zoek naar een oud gedicht, dat mijn vader vroeger wel eens op zei.
Op zoek naar een oud gedicht, dat mijn vader vroeger wel eens op zei.
Het gedicht begon zo:
Bart zou eens een put gaan graven
Aan dat werk was hij gewoon
Maar ’t viel in die het zomer
Wel wat zwaar voor één persoon
Verder ken ik het ook niet, maar het kwam er op neer, dat Bart een dutje ging doen. De dorpsbewoners dachten dat de put ingestort was en Bart ergens onder het ingestorte deel zou liggen. Uit alle macht is men toen gaan graven en toen Bart wakker werd, was zijn put klaar.
Ergens in de jaren ’50 heb ik het mijn vader een paar keer horen opzeggen.
Mijn vader is reeds lang geleden overleden. Tijdens een gesprek met mijn zus kwam het onlangs ter sprake, maar ook zij kende alleen de eerste paar regels.
Zou iemand mij aan de volledige tekst kunnen helpen?
Met vriendelijk groet,
