
Hoge toren, diepe veen
Daar vliegen alle vleerhondjes heen
Toen ik klein was in de vijftiger jaren hadden we in het weekend een ritueel als mijn ouders nog in bed lagen: mijn vader had zijn knieën onder de dekens opgetrokken, wij gingen op zijn knieen zitten en bij het langgerekte “alle” gingen zijn benen wijd en vielen wij naar beneden, en dat herhaalden we natuurlijk eindeloos. Ik ben benieuwd naar de herkomst.
Wij deden iets dergelijks ook, mijn vader of moeder zat op een stoel en ik als kind op schoot met de gezichten naar elkaar en hielden elkaars handen vast. Dan zeiden ze, over de weg over de weg, put in de weg en dan deden ze de benen uit elkaar. En lieten ons dan vallen maar nooit op de grond.