Kanariezaad

5 reacties

1. Josee De Norre

   21 december 2012 om 10.12

   Bedankt dit was inderdaad ook het gedicht wat ik zocht.
   Nu nog eventjes van buiten leren.
2. Jeanne Albers

   20 november 2012 om 11.17

   Wij willen u thans een vreemde historie verhalen.
   Die waarlijk gebeurd is bij Gerrit en Jans, ik zou er anders niet zo om malen. Ja Gerrit en Jans waren zeer kort getrouwd, ’t was nog in de wittebroodsweken.
   Een splinternieuw woninkje voor hen gebouwd, niets mocht er bij hen aan ontbreken.
   Een zwart-glanzende kachel, ja alles zeer mooi, een Saksich kanarie zong blij in zijn kooi.Tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju hoort hoe hij fluit!
   Tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju hij giert het uit!
   In zijn nopje zwelt zijn kropje, fluit hij voort!O, wat is het heerlijk, als men zulk ’n fluiten hoort.
   Hij had zijn Jansje een zeer goede vrouw, zij babbelde nooit met een ander.
   Zij maakten zijn eten niet zout of niet flauw, zij vonden het goed met elkander.
   Maar laatst op een keer, daar gebeurde de grap, zij zouden al bijna gaan eten.
   De soep was haast gaar, toen bemerkte ze o schrik, dat zij nog de rijst was vergeten.
   Geen rijst meer in huis, wat een angst en verdriet, juist op dat moment fluit de vogel zijn lied.
   Tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju hoort hoe hij fluit
   Tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju hij giert het uit!
   In zijn nopje zwelt zijn kropje, fluit hij voort
   O, wat is het angstig als men zulk ’n fluiten hoort.
   Zij scheldt op de vogel, zij weet nu geen raad, o hemel, wat moet ze beginnen?
   Daar valt uit de kooi juist wat vogeltjeszaad, en plots schiet haar “uitkomst” te binnen.
   In plaats nu van rijst, doet zij zaad in de soep, haar man hoeft hier niets van te weten.
   Haar Gerrit, haar man is steeds dankbaar en goed, en die proeft toch niets bij het eten.
   Het is twaalf uren, de soep is nu gaar, de vogel fluit lustig, nu helder en klaar.
   Tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju hoort hoe hij fluit
   Tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju hij giert het uit!
   In zijn nopje zwelt zijn kropje, fluit hij voort!O, wat is het aardig, als men zulk ’n fluiten hoort.
   Zij zaten te eten, Jans beefde zo zeer, beangst dat hij iets zal bespeuren.
   Doch eensklaps legt Gerrit zijn lepel nu neer, o hemel, wat gaat er gebeuren?
   Och manlief, wat deert je, mankeert er iets aan, waarom staak je nu al met ’t eten?
   De soep is zo heerlijk, ik smul er zo van, en jij hebt nog haast niets gegeten.
   Zeg Gerrit, geef antwoord, waarom spreek je niet, maar Gerrit blijft zwijgen en floot van verdriet.
   Tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju hoort hoe hij fluit!
   Tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju hij giert het uit!
   In zijn nopje zwelt zijn kropje, fluit hij voort!
   O, wat is het treurig, als men zulk ’n fluiten hoort.
   Hij floot maar, hij floot maar, hij floot maar steeds door, de buren die hoorden hem buiten.
   Zij liep als een gekke van achter naar voor, maar Gerrit hield vol steeds met fluiten.
   Zij haalde de dokter, dat duurde maar kort, en die vraagt verbaasd naar de reden.
   Maar Gerrit die knipoogt en wijst naar zijn bord, en floot steeds maar door, heel tevreden.
   De dokter begrijpt al wat hier is geschied, kijk lachend de vrouw aan en Gerrit floot zijn lied.
   Tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju hoort hoe hij fluit
   Tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju hij giert het uit!
   In zijn nopje zwelt zijn kropje, fluit hij voort!O, wat is het naar, als men zulk ’n fluiten hoort.
   Zeg vrouw, sprak de dokter, wat is hier gebeurd, wat geeft u uw man wel te eten
   Bij ’t maag-onderzoek heb ik dadelijk bespeurd, dat hij iets heel vreemds heeft gegeten.
   O dokter, snikt Jansje, zo bang als een muis, misschien is ’t daarvan gekomen.
   Ik kookte de soep, had geen rijst meer in huis, en heb toen wat zangzaad genomen.
   De dokter lacht guitig en schud van plezier,
   kijkt knipogend Gerrit aan, die floot als een lier.
   Tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju hoort hoe hij fluit
   Tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju-tju hij giert het uit!
   In zijn nopje zwelt zijn kropje, fluit hij voort!O, wat is het hopeloos, als men zulk ’n fluiten hoort.
   Voorzichtig dus vrouwtje, u zal nu voortaan, uw man nooit geen zangzaad meer geven.
   Je helpt hem, geloof me, gerust naar de maan, hij fluit zich bepaald uit het leven.
   Maar dokter, zegt Jansje, vertel mij eerst nog, want ik heb er ook van genoten.
   Vergis ik me niet, wel een bordje of vier, maar ik heb er niet van gefloten.
   Maar Jansje, sprak dokter, hoe kom je daarop, hoe zou dit nu kunnen, jij ben immers de ‘POP’.
   En hiermee is ons liedje uit, en natuurlijk eindigt nu ook ons gefluit.
   Eet dus nooit geen soep met zangzaad, want dan loopt ge kans,
   Dat gij ook zoiets zou ondervinden, als onze Gerrit en Jans!
3. Cor Heuvelmans

   18 oktober 2012 om 23.56

   Bedoelt u met liedjesbestand de melodie? Nee, die heb ik niet. Ik heb het altijd gedeclameerd. In mijn jeugd op school leerde ik al declameren en wat later was er een declamatiewedstrijd. Mijn hobbies waren toneel en declameren dus heb ik veel gedichten bewaard en komt kanariezaad gewoon uit mijn voorraad die ik bewaard heb. Hier geldt het spreekwoord wie bewaard heeft wat.
   Ik vind het leuk als ik iemand kan helpen groetjes
4. Sam Defoirdt

   17 oktober 2012 om 20.46

   Duizend maal dank! Zou u daar ook liedjesbestand van in uw bezit hebben?

   Waar heeft u deze tekst teruggevonden?
5. Cor Heuvelmans

   17 oktober 2012 om 00.49

   dit is het liedje van kanariezaad:

   Kanariezaad

   Trien bereide ’t middageten toen ze dacht
   Ik heb verdraaid de soep vergeten
   Waar mijn manlief zo naar smacht
   Haastig loopt ze naar de kelder
   Om wat kool prei en seldery
   En ze heeft noch rust nog duur
   En door ’t poken
   En door ’t stoken
   ’t water zingt en ziedt op ’t vuur
   nu wat rijst er in gesmeten
   Zonder weten
   Zo gezegd zo gedaan
   Trientje grijpt een busje aan
   En aarzelt zelfs geen poosje
   Maar giet den inhoud van het doosjein den pot
   Saperlat, he wat zijn die fijne zaadjes
   Die daar drijven op het nat
   En ze kijkt ze kijkt verwonderd
   Als beteuterd… wel verdonderd
   Een verkeerde bus gevat
   Ach hoe kan een mens zo missen
   En in ’t grijpen zo vergissen
   ’t is verdraaid kanariezaad
   ’t is er in ’t is te laat
   kan een vogel daar mee leven
   ’t zal mijn man ook niet vergeten
   En wie weet dat hij het niet gretig eet
   Jan komt binnen in zijn huisje
   Groet zin wijfje, maakt een kruisje
   Zet zich bij haar aan de dis
   Eet wat meesmuilt, denkt ’t is mis
   Hij staat op en valt aan ’t fluiten
   Schuifelt binnenhuis en buiten
   Net als een kanarievogel doet
   Schei toch uit zo roept katrien
   Hebt ge dan geen oren
   Al de buren kunnen ’t horen
   Jan spreekt niet maakt geen gehoor
   Kwinkeleert en schuifelt voort
   Dokter dokter kom eens binnen
   Onze jan verliest zijn zinnen
   Roept Katrientot dokter blaat
   Die daar juist passeert op straat
   En de dokter stond te kijken
   Nooit sprak hij zag ik ziens gelijken
   Zeg eens vrouw bepeins u wel
   Hebt ge soms niet in zijn eten
   Enig vogelzaad gesmeten
   ‘k Heb wat in zijn soep gedaan
   Maar daardoor kan toch geen kwaad ontstaan
   Daardoor viel hij weer in ’t fluiten
   Dat zijn oren er van tuiten
   Vrouw van dat kanariezaad
   Kwam gewis hier alle kwaad
   En daarbij ‘k heb er zelf ook van gegeten
   En volstrekt niets van geweten
   Alsof ge nu een wonder ziet
   Wijfjes fluiten immers niet