Beste allemaal,
Als oud Tilburger, zou ik graag de beschikking hebben over de bladmuziek – liefst met de akkoorden- van het liedje “Van Tilburg, net as ikke”.
Het schijnt in 1958 in de ‘Nieuwe Tilburgse Courant’ gepubliceerd te zijn met als titel :”Nieuw Tilburgs Volkslied” (niet te verwarren met het ‘Tilburgs Volkslied’). Het betreft een lied dat door een lokale politieke partij (Groep Tilburg) werd ingezet tijdens de gemeenteraadsverkiezing.
De zanger Jo Hoogendoorn zingt het liedje in de video: https://m.youtube.com/watch?v=QnPmoCP6nz8. In dit filmjpje is de titel ‘Tilburgs Lieke’.
De tekst vind ik wel op het internet, maar de bladmuziek niet.
Dag mijnheer Vermunt,
Bedankt voor uw reactie. Op de site van Cubra.nl had ik inderdaad ook gezien dat dezelfde melodie en tekst gebruikt werd, met alleen de toepasselijke plaatsnaam. Daar las ik ook terug dat Cees Dekkers het gecomponeerd zou hebben. Ik hoopte dat u gelijk had en daarom ben ik verder gaan zoeken. Op ’tullepetoan.net’ zag ik de bladmuziek van het vrolijke Roosendoalsch lied. Ik heb het notenschrift gebruikt, maar het is in mijn beleving een totaal andere melodie dan die waar ik naar op zoek ben. Verder is de tekst ook totaal anders. Ook heb ik het ‘Gils volkslied’ bekeken wat volgens Cubra ook dezelfde lied zou gebruiken, maar dit blijkt volgens mij ook niet te kloppen.
Op Youtube staat de vertolking door Jo Hoogendoorn van het nummer waarvan ik graag over de bladmuziek zou willen beschikken. Jo Hoogendoorn gebruikt daar de titel:” Tilburgs Lieke” .
Ik vind echter ook als titel ‘Nieuw Tilburgs Volkslied’, ‘Dan zèèdde gij van deze stad, van Tilburg net as ikke’. Ook zag ik als titel voor hetzelfde liedje:” ’t fratersgat”.
Hopelijk kan en wil mijnheer Hoogendoorn of een ander die de beschikking heeft over de door mij gewenste bladmuziek mij verder helpen?
Op zoek naar iets geheel anders stuit ik vanavond op een zgn. Tilburgs Lieke. De tekst is grotelijks ontleend aan (lees: gestolen uit) het Roosendaolsch liedje van
mijn achteroom Cees Dekkers. Dat werd geschreven in Borneo jaren 1923/24, vanuit grote heimwee naar en mijmerend over Nederland cq zijn geboorteplaats Roosendaal. Mag ik dit Tilburgse brouwsel hiervan een slap aftreksel noemen? Of zit ik heelemaal fout?
Onder de daken van Parijs “Sous les toits de Paris” – Duo LouBandy & Bob Scholte
Kom juist uit Parijs helemaal van de wijs,
Als een soldaat uit de strijd.
’t Bonst in m’n hoofd,
‘k ben van alles beroofd,
Al m’n geld en m’n hart ben ik kwijt.
In Parijs in Parijs in dat aards Paradijs,
Daar ligt Amor nog steeds op den loer.
In Parijs in Parijs raakt je hart van den wijs,
Leeft ’n ieder toujours voor l ‘amour.
Met de Fransche slag ga je overstag,
Maak je met een lach, van de nacht een dag.
In Parijs in Parijs kost een france negen spie.
En als het op is dan is ’t finit
Alle leeft daar schier anders juist dan hier.
De Witstraat die heet daar ru blance.
Non is daar nee en een zoen heet baiser
’t Kleiste kind spreekt daar vloeiend Fransch
In Parijs in Parijs in dat aards Paradijs,
Daar ligt Amor nog steeds op den loer.
In Parijs in Parijs raakt je hart van den wijs,
Leeft ’n ieder toujours voor l ‘amour.
Met de Fransche slag ga je overstag,
Maak je met een lach, van de nacht een dag.
In Parijs in Parijs kost een france negen spie.
En als het op is dan is ’t finit
Met de Fransche slag ga je overstag,
Maak je met een lach, van de nacht een dag.
In Parijs in Parijs kost een france negen spie.
En als het op is dan is ’t finit
‘k Zie oe daor zo gère ligge,
Tilburg, waor ‘k geboore ben,
Mee oe kerken, oe febrieke,
Waor ik iedere lijn van ken.
‘k Zie zo gèren al die toorens,
mee d’r kruise fier in top,
’t blauw deurboore naost de schaawe
mee d’r pluimen om d’r kop.
Want de toorens van oe kerken
En oe schaawe zinge schôôn,
Zinge men van bidden en werke,
Lieve liekes zonder tôôn.
Deurom zie ‘k oe daor gère,
Tilburg, waor ‘k geboore ben,
Mee oe kerken, oe febrieke,
Waor ik iedere lijn van ken.
Tilburg dè ge zô meut blève
Tilburg waor ‘k gebore ben
‘k zal dan zinge hil m’n lève
liekes die ik van oe ken.
‘k Heb van jouw veul schône dinge
hil m’n hart aon oe verpaand.
‘k Zal van jou dus blève zinge
Tilburg Schôônste stad van ’t laand
‘k Zal van jou dus blève zinge
Tilburg Schôônste stad van ’t laand
Songtekst Nederlands:
Ik zie je daar zo graag liggen,
Tilburg, waar ik geboren ben,
Met je kerken, je fabrieken,
Waar ik iedere lijn van ken.
Ik zie zo graag al die torens,
Met hun kruisen fier in top,
Het blauw doorboren naast de schoorstenen
Met hun pluimen om hun kop.
Want de torens van je kerken
En je schoorstenen zingen mooi,
Zingen mij van bidden en werken
Lieve liedjes zonder melodie.
Daarom zie ik jou daar zo graag,
Tilburg, waar ik geboren ben
Met je kerken, je fabrieken,
Waar ik iedere lijn van ken.
Tilburg, dat je zo mag blijven,
Tilburg waar ik geboren ben.
Ik zal dan zingen heel mijn leven
Liedjes over jou die ik ken.
Ik heb van jou veel mooie dingen,
Heel mijn hart aan jou verpand.
Ik zal over jou dus blijven zingen:
Tilburg, mooiste stad van ’t land.
Ik zal over jou dus blijven zingen:
Tilburg, mooiste stad van ’t land.
Het Tilburgs volkslied is in 1938 geschreven door Piet Heerkens (1897-1944), een priester-missionaris geboren in Tilburg. De tekst is in het Tilburgs dialect geschreven. Zang Frans van Dun. Het bestond oorspronkelijk uit twee coupletten. In 1977 werd een derde couplet geschreven door Jos Biesen, lid van Tilburgs mannenkoor ‘La Renaissance’ ter gelegenheid van een optreden van het koor in een programma op de Duitse zender ZDF omdat het oorspronkelijke lied te kort werd bevonden.
En zegde (zeg je): gatverdikke,
Dan zède gè van onze stad,
Van Tilburg, net als ikke.
De drie laatste regels dienen als refrein voor elk van de volgende coupletten (alleen het laatste keert terug met een variant).
Werkt oewe (uw) vadder op ’t febriek,
Hedde thuis al electriek,
Giengde (ging je) welles schôltje matten,
Knollen op den ekker jatten,
Heej de pliesie (politie) oe (je) nôôt (nooit) gevat,
Refrein
Kende gè ‘nen duvelèr,
’n Volkom en ‘nen schrobbelèr,
Witte (weet je) wè getauwe (getouwen) zèn,
Baoide (baad je) welles in ’t Baksven,
Ziede (zie je) daoglijks fraters zat,
Refrein
Witte waor den Haaikaant is,
Kende gè ………………..,
Lôpte welles langs de kaaibaand,
Naor ’t Ven of naor Stèvezaand,
Witte gè ’t Spinderspad,
Refrein
Hedde aachter ’t hûis ’n schop (schuurtje),
Kuierd’ welles ’t Gurke (Goirke) op,
Gaode zomers meej de kender (kinderen)
Naor de dûinen, ’t kan nie fender (fijner),
Praotte (praat je) van ’n spansievat (expansievat),
Refrein
Witte hoe den blaauwsloot ruukt (ruikt),
Waor ge ’t biste mulders (meikevers) zuukt,
Viste (vis je) welles in ’t kenaol, zeg,
Wônde soms ôk op de Prelweg,
Zède (ben je) meej de kermis zat,
Refrein
Kende ’t Körvels Huukske (Hoekje) nie,
Zède bij de Hermenie,
Vende ’n pèp (pijp) tebak nie lekker,
Lôpte (loop je) welles dur den ekker,
Kôpt’ (koop je) oew gruuntes op ’t Smidspad,
Refrein
Praotte gè van gienderwèt (ginds ver weg),
Komde (kom je) welles in de Rèt,
Witte gè ôk waor ’t Kedent is,
Itte polling (paling) meej de kerremis,
Kende gè ’t Fratersgat,
Refrein
Kende de Rooi Harten wel,
Gève (gaaf, hier in de betekenis van: net) paoters, ’t is m’n stel,
De Rooi Pannen in de haai (hei),
Den Awen (oude) Dèk (Dijk), de Koningswaai,
Hedde in Oel (Oerle) al slaog gehad,
Refrein
Gaode welles naor de mert (markt),
Of naor Meelis in ’t Hert,
Is oewe (je) vadder fabrikaant,
En hedde (heb je) de schônste stad van ’t laand,
Hekket (heb ik) nie gezeej gehad?
Jè (ja) zeg mar: “gatverdikke”,
Want gè zèt ôk van onze stad,
Van Tilburg, net als ikke!!!…
Toen Tilburg nog een sterk dorpskarakter bezat en de uit de elf (later twaalf) heertgangen ontstane wijken min of meer een eigen leven leidden met hun karakteristieke kenmerken en onderlinge rivaliteiten, stond er van tijd tot tijd wel eens een autochtone rijmelaar op. Het kon een gouden bruiloft zijn, waaraan de hele buurt meedeed, maar hij kon ook wel eens geïnspireerd worden door een al of niet vermeende misstand. In zo’n laatste geval kwam de rijmelarij soms een “volksgericht” nabij. Van fijngevoeligheid had men niet veel last en het slachtoffer zag zich soms zó hard aangepakt, dat hij of zij het niet meer harden kon. In kleine dorpen ziet men dit verschijnsel trouwens ook thans nog wel eens een keertje.
Dag mijnheer Vermunt,
Bedankt voor uw reactie. Op de site van Cubra.nl had ik inderdaad ook gezien dat dezelfde melodie en tekst gebruikt werd, met alleen de toepasselijke plaatsnaam. Daar las ik ook terug dat Cees Dekkers het gecomponeerd zou hebben. Ik hoopte dat u gelijk had en daarom ben ik verder gaan zoeken. Op ’tullepetoan.net’ zag ik de bladmuziek van het vrolijke Roosendoalsch lied. Ik heb het notenschrift gebruikt, maar het is in mijn beleving een totaal andere melodie dan die waar ik naar op zoek ben. Verder is de tekst ook totaal anders. Ook heb ik het ‘Gils volkslied’ bekeken wat volgens Cubra ook dezelfde lied zou gebruiken, maar dit blijkt volgens mij ook niet te kloppen.
Op Youtube staat de vertolking door Jo Hoogendoorn van het nummer waarvan ik graag over de bladmuziek zou willen beschikken. Jo Hoogendoorn gebruikt daar de titel:” Tilburgs Lieke” .
Ik vind echter ook als titel ‘Nieuw Tilburgs Volkslied’, ‘Dan zèèdde gij van deze stad, van Tilburg net as ikke’. Ook zag ik als titel voor hetzelfde liedje:” ’t fratersgat”.
Hopelijk kan en wil mijnheer Hoogendoorn of een ander die de beschikking heeft over de door mij gewenste bladmuziek mij verder helpen?
Op zoek naar iets geheel anders stuit ik vanavond op een zgn. Tilburgs Lieke. De tekst is grotelijks ontleend aan (lees: gestolen uit) het Roosendaolsch liedje van
mijn achteroom Cees Dekkers. Dat werd geschreven in Borneo jaren 1923/24, vanuit grote heimwee naar en mijmerend over Nederland cq zijn geboorteplaats Roosendaal. Mag ik dit Tilburgse brouwsel hiervan een slap aftreksel noemen? Of zit ik heelemaal fout?
Onder de daken van Parijs “Sous les toits de Paris” – Duo LouBandy & Bob Scholte
Kom juist uit Parijs helemaal van de wijs,
Als een soldaat uit de strijd.
’t Bonst in m’n hoofd,
‘k ben van alles beroofd,
Al m’n geld en m’n hart ben ik kwijt.
In Parijs in Parijs in dat aards Paradijs,
Daar ligt Amor nog steeds op den loer.
In Parijs in Parijs raakt je hart van den wijs,
Leeft ’n ieder toujours voor l ‘amour.
Met de Fransche slag ga je overstag,
Maak je met een lach, van de nacht een dag.
In Parijs in Parijs kost een france negen spie.
En als het op is dan is ’t finit
Alle leeft daar schier anders juist dan hier.
De Witstraat die heet daar ru blance.
Non is daar nee en een zoen heet baiser
’t Kleiste kind spreekt daar vloeiend Fransch
In Parijs in Parijs in dat aards Paradijs,
Daar ligt Amor nog steeds op den loer.
In Parijs in Parijs raakt je hart van den wijs,
Leeft ’n ieder toujours voor l ‘amour.
Met de Fransche slag ga je overstag,
Maak je met een lach, van de nacht een dag.
In Parijs in Parijs kost een france negen spie.
En als het op is dan is ’t finit
Met de Fransche slag ga je overstag,
Maak je met een lach, van de nacht een dag.
In Parijs in Parijs kost een france negen spie.
En als het op is dan is ’t finit
Dag,
Ik kreeg drie mailtjes die mij attendeerden op de reacties van u.
Fijn dat u de moeite wilde doen voor mij.
Heeft u ook de bladmuziek?
Tilburgs volkslied
‘k Zie oe daor zo gère ligge,
Tilburg, waor ‘k geboore ben,
Mee oe kerken, oe febrieke,
Waor ik iedere lijn van ken.
‘k Zie zo gèren al die toorens,
mee d’r kruise fier in top,
’t blauw deurboore naost de schaawe
mee d’r pluimen om d’r kop.
Want de toorens van oe kerken
En oe schaawe zinge schôôn,
Zinge men van bidden en werke,
Lieve liekes zonder tôôn.
Deurom zie ‘k oe daor gère,
Tilburg, waor ‘k geboore ben,
Mee oe kerken, oe febrieke,
Waor ik iedere lijn van ken.
Tilburg dè ge zô meut blève
Tilburg waor ‘k gebore ben
‘k zal dan zinge hil m’n lève
liekes die ik van oe ken.
‘k Heb van jouw veul schône dinge
hil m’n hart aon oe verpaand.
‘k Zal van jou dus blève zinge
Tilburg Schôônste stad van ’t laand
‘k Zal van jou dus blève zinge
Tilburg Schôônste stad van ’t laand
Songtekst Nederlands:
Ik zie je daar zo graag liggen,
Tilburg, waar ik geboren ben,
Met je kerken, je fabrieken,
Waar ik iedere lijn van ken.
Ik zie zo graag al die torens,
Met hun kruisen fier in top,
Het blauw doorboren naast de schoorstenen
Met hun pluimen om hun kop.
Want de torens van je kerken
En je schoorstenen zingen mooi,
Zingen mij van bidden en werken
Lieve liedjes zonder melodie.
Daarom zie ik jou daar zo graag,
Tilburg, waar ik geboren ben
Met je kerken, je fabrieken,
Waar ik iedere lijn van ken.
Tilburg, dat je zo mag blijven,
Tilburg waar ik geboren ben.
Ik zal dan zingen heel mijn leven
Liedjes over jou die ik ken.
Ik heb van jou veel mooie dingen,
Heel mijn hart aan jou verpand.
Ik zal over jou dus blijven zingen:
Tilburg, mooiste stad van ’t land.
Ik zal over jou dus blijven zingen:
Tilburg, mooiste stad van ’t land.
Het Tilburgs volkslied is in 1938 geschreven door Piet Heerkens (1897-1944), een priester-missionaris geboren in Tilburg. De tekst is in het Tilburgs dialect geschreven. Zang Frans van Dun. Het bestond oorspronkelijk uit twee coupletten. In 1977 werd een derde couplet geschreven door Jos Biesen, lid van Tilburgs mannenkoor ‘La Renaissance’ ter gelegenheid van een optreden van het koor in een programma op de Duitse zender ZDF omdat het oorspronkelijke lied te kort werd bevonden.
Tilburgs Lieke
Lôpte welles (wel eens) hers en geens (heen en weer),
Zède gè (gij) ‘ne pronte meens,
Luste gère goei petatte,
Gao d’r welles ene vatte (borreltje drinken),
Itte gûllie (eten jullie) dikkels (dikwijls) snert,
En zegde (zeg je): gatverdikke,
Dan zède gè van onze stad,
Van Tilburg, net als ikke.
De drie laatste regels dienen als refrein voor elk van de volgende coupletten (alleen het laatste keert terug met een variant).
Werkt oewe (uw) vadder op ’t febriek,
Hedde thuis al electriek,
Giengde (ging je) welles schôltje matten,
Knollen op den ekker jatten,
Heej de pliesie (politie) oe (je) nôôt (nooit) gevat,
Refrein
Kende gè ‘nen duvelèr,
’n Volkom en ‘nen schrobbelèr,
Witte (weet je) wè getauwe (getouwen) zèn,
Baoide (baad je) welles in ’t Baksven,
Ziede (zie je) daoglijks fraters zat,
Refrein
Witte waor den Haaikaant is,
Kende gè ………………..,
Lôpte welles langs de kaaibaand,
Naor ’t Ven of naor Stèvezaand,
Witte gè ’t Spinderspad,
Refrein
Hedde aachter ’t hûis ’n schop (schuurtje),
Kuierd’ welles ’t Gurke (Goirke) op,
Gaode zomers meej de kender (kinderen)
Naor de dûinen, ’t kan nie fender (fijner),
Praotte (praat je) van ’n spansievat (expansievat),
Refrein
Witte hoe den blaauwsloot ruukt (ruikt),
Waor ge ’t biste mulders (meikevers) zuukt,
Viste (vis je) welles in ’t kenaol, zeg,
Wônde soms ôk op de Prelweg,
Zède (ben je) meej de kermis zat,
Refrein
Kende ’t Körvels Huukske (Hoekje) nie,
Zède bij de Hermenie,
Vende ’n pèp (pijp) tebak nie lekker,
Lôpte (loop je) welles dur den ekker,
Kôpt’ (koop je) oew gruuntes op ’t Smidspad,
Refrein
Praotte gè van gienderwèt (ginds ver weg),
Komde (kom je) welles in de Rèt,
Witte gè ôk waor ’t Kedent is,
Itte polling (paling) meej de kerremis,
Kende gè ’t Fratersgat,
Refrein
Kende de Rooi Harten wel,
Gève (gaaf, hier in de betekenis van: net) paoters, ’t is m’n stel,
De Rooi Pannen in de haai (hei),
Den Awen (oude) Dèk (Dijk), de Koningswaai,
Hedde in Oel (Oerle) al slaog gehad,
Refrein
Gaode welles naor de mert (markt),
Of naor Meelis in ’t Hert,
Is oewe (je) vadder fabrikaant,
En hedde (heb je) de schônste stad van ’t laand,
Hekket (heb ik) nie gezeej gehad?
Jè (ja) zeg mar: “gatverdikke”,
Want gè zèt ôk van onze stad,
Van Tilburg, net als ikke!!!…
Toen Tilburg nog een sterk dorpskarakter bezat en de uit de elf (later twaalf) heertgangen ontstane wijken min of meer een eigen leven leidden met hun karakteristieke kenmerken en onderlinge rivaliteiten, stond er van tijd tot tijd wel eens een autochtone rijmelaar op. Het kon een gouden bruiloft zijn, waaraan de hele buurt meedeed, maar hij kon ook wel eens geïnspireerd worden door een al of niet vermeende misstand. In zo’n laatste geval kwam de rijmelarij soms een “volksgericht” nabij. Van fijngevoeligheid had men niet veel last en het slachtoffer zag zich soms zó hard aangepakt, dat hij of zij het niet meer harden kon. In kleine dorpen ziet men dit verschijnsel trouwens ook thans nog wel eens een keertje.
Tilburgs lieke – Jo Hoogendoorn
Zééde gij unne prónte meens
En lópte wel is hèrs en gééns
Luste gèère petatte
En gaoder wel is êentje vatte
Pròtte aaltij èève plat
En zegde: “Gatverdikke”
Dan zèède gij van onze stad
Van Tilburg nèt as ikke
Kende gij unne duvelèèr
Unne volkom of unne schrobbelèèr
Gaode saoves mee de kender
Saom op pad dè kón nie fènder
Kende gij ’t fratersgat
En zegde: “Gatverdikke”
Dan zèède gij van onze stad
Van Tilburg nèt as ikke
Witte waor de Haaikaant is
En kènde gij Kuus Hersemis
Vènde ’n pèèp tebak nie lèkker
En lôpte wel is dur den ekker
Zèède mee de kermis zat
En zegde: “Gatverdikke”
Dan zèède gij van onze stad
Van Tilburg nèt as ikke
Witte hoe den blauwslôot ruukt
En waor ge ’t biste mölders zuukt
Lòpte wèl is langs de kaaibaand
Nór ’t Ven of nór den Haaikant
Witte gij ’t Spiderspad
En zegde: “Gatverdikke”
Dan zèède gij van onze stad
Van Tilburg nèt as ikke
Hèdde aachter oe hèùs ’n schóp
En kuierde saoves wèl is op
Heurde gij nóg van getaawe
Of van zêevere of van maawe
Hèkket nie gezee gehad
Ge zegget mar gatverdikke
Dan zèède gij van onze stad
Van Tilburg nèt as ikke
Is oewe vadder fabrikaant
In deschónste stad van ’t laand
Schreuwe is daor mistal kwèèke
Assie kèkt dan lót ‘m kèèke
Snevel is er volop zat
Ge zegget mar gatverdikke
Dan zèède gij van onze stad
Van Tilburg nèt as ikke
Dan zèède gij van onze stad
Van Tilburg nèt as ikke
https://youtu.be/m-kbl1EZsb8
Korte impressie van binnenstad Tilburg.
Met oud Tilburgs lied in dichtvorm (ingesproken door H. van Poppel).