Ach toch!

Als ik verveeld naar buiten tuur en bezie die wind en al die gure regen. Dan denk ik even aan die Arabier, zwetend met zijn kameel in de woestijn. Dan tap ik maar een kruidenbitter in zo kan ik er weer een beetje tegen. Zo dorstend, sjouwend in dat eindeloze stomme zand ja dat is toch niet fijn!
Terwijl de zon dan volop staat te branden op zijn bolle kneiter. Denkt hij op zijn beurt vast aan iglo’s ijsberen en ijskoud ijs. Of aan die Rus daar in Siberië die aan zijn wodka zit te lurken. Volgens mij heeft hij een zonnesteek, hij lijkt wel niet goed wijs!
Het wordt nog veel erger, er is een zware zandstorm nu op komst. En dat betekent dan ook dat hij bliksemsnel zal moeten schuilen. Dus zo snel als het kon een gedegen schuilplaats opgebouwd. Daar ligt hij, hele lange ongemakkelijke uren, dat is toch om te huilen?
Hij denkt opeens aan Zwitserland in een sneeuwstorm op skiën. En sjonge tjonge wat verkoeling dat voelt toch even lekker aan. Nu toch maar opletten om niet straks in een lawine te belanden. De schrik gelukkig ligt hij in de woestijn en is het niet met hem gedaan.
Nog even vliegen zijn gedachten weg hoe het die Rus toch verder is vergaan. Hij ligt hier op een droogje en die Rus had een fles wodka voor zich staan. En als er een zandstorm over je kop raast dan lust je ook best een slokje. Man houd je warme hoofd toch koel voor je het weet is het met jou gedaan.
Wat is er toch een hele hoop ellende en ontbering in deze wereld. Als ik dit alles zo bezie dan martelt Jan en alleman toch heel wat af. Geloof mij dit is echt nog maar het tipje van wat zit onder de sluier. Het regent nog al geeft het niet en ik, ik wilde dat het maar iets gaf.
Die Arabier is wel gebaat bij regen en iets van iglo koelte bij de tent. Een hoopje sneeuw net naast de tent daarin blijft ook de wodka koel. Het lijkt mij een hele troost voor die arme man dat iemand aan hem denkt. Proost Arabier ik neem nog maar een kruidenbitter voor het goede doel.