Ziltig, zoutig misschien duffig vissig smakend? Wat doet het er ook toe, dat verder ook te definiëren. De zeeman weet voorwaar de smaak en reuk van stranden. En wij “Brakzanders’, wij moeten nog het een en ander leren. Een oud en onbestemd gevoel, een drang, een zoektocht naar het onbekende. Gekoppeld aan wat jeugdige overmoed doet een jongen naar de zee verlangen. Het avontuur dat lokt, een reis naar verre kusten, vreemde landen. En zeg nu eerlijk “Een mens is never nooit toch voor een gat te vangen.’ Maar er is zoveel waaraan niet is gedacht dus gaat het ook niet altijd even goed. Een zeeman is geen man die de zee probeert te temmen, zo is het niet gegaan. Hij mag er zijn bij de gratie van de zee, lokkend met zijn roep de man inpalmend. Echt geloof mij het valt voor zo’n man niet altijd mee de lokroep te weerstaan. Nu ik wat ouder ben geworden, bezweer ik iedereen “Ik ga nooit meer naar zee”. Of het zou een heel groot luxe cruise schip moeten zijn, het grut taboe, tabee! Maar af en toe is de geest nog even bezig met de slaven roeiers in de galeien. Met mast, zeilen en tuigage, het klimmen in het want dit alles valt niet mee. Ik houd het verder maar bij suffig liggen dromen romantiserend er van zingen. Want dat is nu voor mij van het zeemansteven de meest aantrekkelijke kant. Daarom is het ook goed om van de zee te zingen al is het dan ook in een schuit. De woeste baren van de grachten, blazen voor mij het sprookje echt niet uit!
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
