Home / Verhalen / De joker!

De joker!

Ik weet niet wat jij zo ongeveer snapt en weet van kaarten?
Maar ik ben en voel mij toch heel vaak schoppen boer.
Zo af en toe wil men mij wel eens dwingen of gaan trappen.
Of denkt die zak, hij snapt het niet en draait mij dan een loer

Ik zoek het niet, het tegendeel ik wil iedereen graag helpen.
Maar pas wel op want goedgelovigheid wordt dikwijls afgestraft.
Als jij dan netjes en rustig in verweer komt om het uit te leggen.
Reageert men tegenwoordig veel te fel en wordt je afgeblaft.

Nu lijkt het zo dat met veel geweld ik niet ben te raken.
Maar ben gevoelig dus het tegendeel is echter waar.
Alleen word ik getipt en weet altijd hoe te handelen.
En voor zo’n doener zoals ik, lijkt dat misschien wat raar.

Ik heb een joker in mijn zak, die altijd inzetbaar is.
Zo’n engeltje op mijn schouder die dan zachtjes fluistert.
Nu even rustig aan want anders loopt het zeker mis.
En dat gebeurd dan ook, want soms heb ik niet geluisterd.

Nu lijk ik, ondanks al mijn drift wat afstandelijk, heel vaak te koel.
En loopt het wel eens fout dan moet ik van de joker mij gaan excuseren.
Dat valt niet mee hoor om zo ongeveer voor joker te gaan staan.
Maar zo als met alles in dit leven kun je dit gerust wel leren.

Het is de rust, de zekerheid, die je zo kalm maakt en koel.
Zoiets als; ik kan het aan en altijd komt het ook weer goed.
Zo ben ik op en neer, door hoog en laag er altijd uit gekomen.
En dit gevoel, de kracht die het je geeft noem ik nu levensmoed.