Home / Verhalen / De Lintworm

De Lintworm

Met dank aan Cor Cornelissen voor het insturen van de tekst

Ik heb het nog wel eens het gevoel dat ik maar niet vol kan raken als ik aan het eten ben. In mijn twintiger en zelfs dertiger en veertiger periodes kon ik aardig wat voedsel naar binnen werken. Mijn stiefvader probeerde weleens tegen mij op te eten, maar moest dan meestal met pijn in zijn buik afhaken. Logisch, ik deed zwaar werk en trainde veel.
Vooral als het eten van Aziatische stoel geleest was, leek het wel of ik niet vol kon raken. Ik kwam op een een keer mijn leraar van de MULO school te Zwanenburg tegen, hij vertelde mij een verhaaltje van een jongen die tijdens een schooluitje, gedurende de lunch, op zijn gemak twintig sneetjes brood naar binnen zat te werken. Meester Knol maakte duidelijk, dat ik de jongeman was waar het verhaaltje over ging.
Het komt misschien omdat ik net na de Tweede Wereldoorlog geboren ben. Mijn ouders temperden mij regelmatig om wat rustiger te eten. Ze halen het niet van jouw bord af, hoor! Kreeg ik dan te horen. Het is minder geworden het bunkeren, natuurlijk werk en train ik niet meer als voorheen. Maar, heb nog steeds een gezonde eetlust.