Druk, druk

Ik heb geen tijd het is al laat.
Het einde nadert snel, zeg maar met rasse schreden!
Ik kan er ook haast niet bij, want wat gisteren nog morgen was.
Is al reeds ingehaald en is nu al weer het heden.

Dit gaat te hard zeg, nee de tijd die staat nooit stil.
Laat zich ook geen moment in uren en in dagen vangen.
Toch kijk je vol verwachting naar de toekomst uit.
En blijf toch ergens naar wat komen gaat verlangen.

Schoenmaker blijf bij je leest, vandaag en morgen en veel meer.
Je hele leven lang mag jij lekker alle dagen schoenen maken.
Je kent je vak, weet van de hoed dus ook wel van de rand.
Jij nagelt, pint, lijmt, naait, je klopt en spijkert, kent je taken.

Toch zie ik hier wel een beetje een probleem.
Joost weet het dus die zal ik het moeten vragen.
Joost zegt:”Dan moet je zeker bij het kastje zijn!”
Waar vind ik dat vraag ik mij af al vele dagen.

Het is simpel, dat grote gebouw daar om de hoek.
De gang in, tweede rechts en dan de vierde deur.
Je kunt daar zonder kloppen wel gewoon naar binnen gaan.
En kastjes zie je daar in soorten zeg maar te kust en ook te keur.

Kunt u mij zeggen welk kasje antwoord geeft op vragen?
Geen enkele mijn goede vriend, ga jij maar naar de muur.
Je vraagt daar maar wat of stopt een briefje in een voeg.
Men zegt dat iedereen ook antwoord krijgt op de lange duur.

Ik had het al zo druk, te druk haast om van het kastje naar de muur te gaan.
En dan dat lange wachten dat moeilijke gedoe als je gewoon iets wilt vragen.
De schoenmaker zoekt het verder zelf maar uit, ik heb nog zoveel meer te doen.
Is het nu gisteren of morgen of vandaag, je raakt ook in de war met al die dagen!