Galeien

Ik zat zo wat te mijmeren over de tijd voor die goeie ouwe tijd. En nog meer over de tijd die daar en ook nog daarvoor was. Dat ik dat niet heb mogen meemaken is iets wat mij geheel niet spijt.
Ik dacht aan de galeien met de slaven roeiers geketend in de ruimen. Die zonder iets te zien de hele ganse dag op topkracht moesten roeien. Met weinig eten en heel veel slaag, dat is toch bijna niet te pruimen!
Die slaag was nodig daarmee hield men het schip ook flink op gang. Ook boeven werden veroordeeld om in die ruimen te worden vastgeketend. Dat zware werk vereiste wel zijn tol, zij leefden dan ook nooit zo lang.
Als nu zo’n schip zeg maar te veel naar bakboord stuurde, veronderstel! Dan betekende het dat er aan die kant ook veel harder aan werd getrokken. Maar die krachtpatser met die hele lange leren zweep die regelde dat dan wel.
Die lui aan stuurboordzij die kregen dan van Jetje of zeg maar onder uit de zak. Zo bleef het schip steeds mooi recht varen en rust roest had men al uitgevonden. Geen rust dus als je te hard trok, je was daar om te roeien en niet op je gemak!
Dat waren barre tijden voor de boeven en de arme zwarte slaven. Die boef, die had er om gevraagd maar die zwarte was onschuldig. Maar zij hadden pech, omdat zij zich op de verkeerde plaats begaven.
Wat hebben mensen elkaar zo door de jaren heen al heel veel leed gedaan. Want dit was slechts een begin maar later geschiedde er nog veel meer leed. Hebzucht maakt van mensen gruwelijke monsters, dat is altijd al zo gegaan.
Dit is alleen maar de galeien, gewoon een beetje roeien zei het niet voor de lol. Maar noem het woordje; schiet, steek, knijp zelfs geloof, bloed of wat dan ook. Daar kun je hele boeken over schrijven, ik heb mijn buik er meer dan van vol!